مقایسه زمان پروترومبین در نمونه های خون وریدی لوله اول و دوم

روش استاندارد جهانی برای اندازه گیری زمان پروترومبین (Prothrombin Time: P.T.) استفاده از لوله دوم خون وریدی در هنگام انجام تست بوده است. علت عدم استفاده از لوله اول تاثیرات نامطلوب حاصله از آزاد شدن ترومبوپالستین بافتی از رگ آسیب دیده ناشی از استفاده از سوزن های چند بار مصرف در گذشته بود. جالب آنکه علی رغم پیدایش روش های مدرن خون گیری تجربه، باز هم با نتایج نامطلوب همراه بوده است.
مطالعه جدید در آمریکا با کمک روش های خون گیری مدرن و خون گیر ماهر، کفایت استفاده از همان لوله اول را نشان داده است. ما در این تحقیق ضمن استفاده از روشی کماکان استاندارد در خون گیری، زمان پروترومبین لوله های اول و دوم را نزد دو گروه بیماران با و بدون مصرف وارفارین مورد مقایسه قرار دادیم.

از دو گروه مساوی پنجاه نفری بیماران با و بدون مصرف وارفارین، دو نمونه خون وریدی متوالی توسط خون گیر ماهر و با کمک سرنگ بال پروانه گرفته شده و تست P.T. برای هر لوله با استفاده از دستگاه کواگولومتر انجام شد.

در گروه اول به تعداد 50 نفر و تحت درمان با وارفارین متوسط P.T. لوله او 93/18 ثانیه و متوسط P.T. در لوله دوم 26/19 ثانیه (متوسط اختلاف 33/0 ثانیه و 46/0= t) بود.
در گروه دوم که شامل 50 بیمار و بدون درمان با وارفارین بود، متوسط P.T. لوله او 78/12 ثانیه و متوسط P.T. لوله دوم 13 ثانیه (متوسط اختلاف 22/0 ثانیه و 77/0= t) بدست آمد.

در هر دو گروه اختلاف بین لوله اول و دوم از دیدگاه آماری و بالینی قابل اغماض بوده و برای انجام تست P.T. با استفاده از خون گیر ماهر می توان از همان لوله اول خون وریدی استفاده کرد.