بررسی تاثیر ایزوترتینوئین خوراکی بر سطح سرمی متابولیت های ویتامین D، کلسیم، فسفر و پاراتورمون و تغییرات رادیوگرافیک استخوانی در بیماران مبتلا به آکنه ندولوکیستیک

آکنه ولگاریس یک بیماری شایع پوستی بوده و مصرف ایزوترتینوئین خوراکی جهت درمان آن می تواند با عوارض اسکلتال از قبیل دردهای استخوانی ماهیچه ای و مفصلی و از سوی دیگر با تغییرات سرمی در متابولیت های ویتامین D، کلسیم، فسفر و پاراتورمون همراه باشد. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات سرمی متابولیت های ویتامین D، کلسیم، فسفر، پاراتورمون و همچنین تغییرات رادیوگرافیک استخوانی قبل و بعد از درمان با ایزوترتینوئین خوراکی است و این که این تغییرات به چه میزان بوده و آیا از لحاظ آماری معنی دار است یا خیر.
این مطالعه یک کارآزمایی بالینی از نوع قبل و بعد درمان می باشد. تعداد 30 بیمار مبتلا به آکنه ندولوکیستیک وارد مطالعه شدند قبل و بعد از درمان با روشی مشابه متابولیت های سرمی ویتامین D (1و25 دی هیدروکسی ویتامین D و 25 هیدروکسی ویتامین D) کلسیم، فسفر و پاراتورمون اندازه گیری شد. جهت بررسی تغییرات استخوانی هم کلیشه رادیوگرافی لترال توراسیک قبل و بعد از درمان از تمام بیماران گرفته شد.
مقادیر 1و25 دی هیدروکسی ویتامین D، 25 هیدروکسی ویتامین D، کلسیم، فسفر و پاراتورمون با آزمون آماری (مک نمار) مورد آنالیز آماری قرار گرفت. مقادیر همگی شاخص های سرمی فوق قبل و بعد از درمان از لحاظ آماری معنی دار نبود. بررسی های رادیوگرافیک قبل و بعد از درمان هیچ کدام تغییرات قابل مشاهده ای نداشتند.
مطالعه ما نشان داد که مصرف ایزوترتینوئین خوراکی در مبتلایان به آکنه ندولوکیستیک منجر به تغییرات سرمی در متابولیت های ویتامین D، کلسیم، فسفر و پاراتورمون و نیز تغییرات رادیوگرافیک نمی گردد که این یافته ها بر له و علیه یک سری مطالعات انجام شده در این زمینه می باشد. پیشنهاد می شود که در آینده با انجام مطالعات وسیع تر بتوان به بررسی تغییرات سرمی و استخوانی ناشی از ایزوترتینوئین در مبتلایان به آکنه پرداخت و با اصلاح این تغییرات از ایجاد عوارض احتمالی پیشگیری نمود.