مقایسه اثر توالی تجویز پروپوفول و رمی فنتانیل بر تغییرات همودینامیک حین القای بیهوشی

یکی از روش های لوله گذاری بدون استفاده از شل کننده، استفاده از پروپوفول و رمی فنتانیل می باشد. روش معمول تجویز رمی فنتانیل و بعد پروپوفول است که گاهی موجب ایجاد نوسان های شدید همودینامیک می شود. هدف از این مطالعه تجویز پروپوفول و بعد رمی فنتانیل جهت بررسی اثر بخشی توالی تجویز داروها در کاهش عوارض فوق می باشد.
40 بیمار با کلاس I و II ASA(American Society of Anaesthesiology) که تحت عمل جراحی انتخابی کوچک قرار گرفتند و در معاینه راه هوایی مالامپاتی کلاس I وII داشتند، انتخاب شدند و به طور اتفاقی به دو گروه 20 نفری تقسیم شدند. گروه اول 2/5 میلی گرم بر کیلوگرم پروپوفول و سپس 1/5 میکروگرم بر کیلو گرم رمی فنتانیل دریافت کردند و گروه دوم 1/5 میکروگرم بر کیلو گرم رمی فنتانیل و سپس 2/5 میلی گرم بر کیلو گرم پروپوفول دریافت کردند. شرایط لارنگوسکوپی و تغییرات همودینامیک بیماران در دو گروه با هم مقایسه شدند.
گروه اول از نظر تعداد موارد لارنگوسکوپی تفاوتی با گروه دوم نداشت (p=0/145) ولی در گروه اول تعداد موارد لارنگوسکوپی راحت بیشتر (85%) از گروه دوم (60%) بود (p=0/031). تغییرات فشار خون سیستولی بیماران در گروه اول به دنبال لوله گذاری (7/7 ± 20 میلی متر جیوه) کمتر از گروه دوم (6/7 ±28 میلی متر جیوه) بود (p=0/001). دو گروه از نظر میزان تغییرات فشار خون دیاستولی و ضربان قلبی تفاوت معنی داری نداشتند(p=0/86، p=0/88). تجویز ابتدایی پروپوفول و سپس رمی فنتانیل حین القای بیهوشی سبب ایجاد تغییرات قابل قبول همودینامیک در بیماران می شود.