نماز مسافر در کتاب و سنت

نویسنده در این مقاله به یکی از موضوعات اختلافی- میان فقه شیعه و فقه اهل سنت پرداخته است. به نظرفقی هان شیعه، مسافر با وجود شروط- ی که در جای خودذکر شده است، می بایست نمازش را کوتاه بخواند، امامیان فقهای اهل سنت اختلاف است، حنفیه با شیعه- هم عقیده هستند ولی سایر مذاهب، قصر در نمازمسافر را جایز یا مستحب مؤکد دانسته- اند.
نویسنده- پس از بررسی قرآن کریم و روایات اهل سنت به این- نتیجه می رسد که قرآن نه بر وجوب و نه بر جوازدلالتی ندارد و در این زمینه ساکت است، ولی روایات- فراوانی از پیامبر(ص) گویای این است که آن حضرت نه- تنها سفارش به کوتاه خواندن نماز در سفر می کرد،بلکه خود نیز در سفرهایش به قصر نمازهای چهاررکعتی پای بند بود. اصحاب آن حضرت و خلفای بعداز او نیز بر همین سیره بودند و تنها عثمان در سالهای- پایانی خلافتش و عایشه بنابر نقل بعضی، نماز را درسفر تمام می خواندند، در حالی که چون عمل آنان فاقددلیل موجهی بود بامخالفت اصحاب دیگر رو به روشد.
بنابر این هیچ دلیل معتبری در منابع فقه اهل سنت- - همچون منابع فقه شیعه - بر جواز تمام خواندن نمازدر سفر وجود ندارد.