ارزشیابی درونی گروه شنوایی شناسی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران

ارزشیابی به طور عمده سنجش شایستگی است. ارتقاء کیفی آموزش، پژوهش، بهداشت و نیز درمان توانبخشی از مهم ترین وظایف مسئولان گروه ها است. بهبود سطح آموزشی دانشجویان شنوایی شناسی از نظر علمی و عملی، هدف غایی این رشته که خدمت رسانی به جامعه از بعد شنوایی و تعادل است را تامین می کند. هدف از این بررسی، ارزیابی نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدهای گروه شنوایی شناسی و شناسایی راه های مرتفع ساختن ضعف ها و تهدیدها است.
این مطالعه مقطعی توصیفی روی نمونه های مورد ارزیابی یعنی دانشجویان مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد، اعضاء هیات علمی و مدیر گروه (در 9 حوزه تحت عنوان ساختار سازمانی مدیریت، برنامه های آموزشی، فرآیند تدریس و یادگیری، دانشجویان، فضاها و تجهیزات آموزشی، دانش آموختگان، هیئت علمی، پژوهش و درمان) انجام شده است. اطلاعات حوزه های مورد ارزیابی توسط پرسشنامه جمع آوری گردید. نتایج بر حسب درصد بیان گردید.
در این مطالعه گروه بالاترین امتیاز (54/4 از 5) را در حوزه درمان و کمترین امتیاز (39/3) را در حوزه فضاها و امکانات آموزشی کسب نمود. امتیازات کسب شده در حوزه های 9گانه به ترتیب: ساختار سازمانی و مدیریت 36/4 (31/87 درصد)، دوره های آموزشی و برنامه درسی 17/4 (58/83 درصد)، فرایند تدریس و یادگیری 01/4 (26/80 درصد)، دانشجویان 43/3 (6/68درصد)، فضاها و تجهیزات از سه دیدگاه دانشجویان کارشناسی، کارشناسی ارشد و هیات علمی 60/3 (11/72درصد)، دانش آموختگان60/3 (03/72 درصد)، هیات علمی 03/4 (6/80 درصد)، پژوهش 52/3 (4/70 درصد) و درمان و کیفیت آن 54/4 (8/90 درصد) بود. به این ترتیب عامل اصلی که گروه می باشد از 9 حوزه مورد ارزشیابی 89/3 از 5 (88/77 درصد) را بدست آورد.
در این بررسی گروه شنوایی شناسی در وضعیت مطلوب قرار دارد. در صورت توجه به نقاط قوت و ضعف و فرصت ها و تهدیدهای گروه به نظر می رسد بتوان این وضعیت را به بسیار مطلوب تبدیل نمود.