معرفی روشی برای ایجاد ترومای مغزی در موش صحرایی

تعداد زیادی از بیمارانی که دچار آسیب مغزی شدیدی شده اند، از نوع آسیب مغزی منتشر هم راه با خیز مغزی رنج می برند. در این پژوهش، روشی برای ایجاد آسیب منتشر مغزی بدون آسیب های موضعی مغزی در موش صحرایی برای اولین بار در کشورمان معرفی شده است.
این مطالعه تجربی بر روی 45 سرموش صحرایی نر بالغ که به طور تصادفی به 3 گروه کنترل، Sham و تروما تقسیم شدند، انجام شد. در دو گروه آخر، موش ها تحت بی هوشی عمومی توسط مخلوط هالوتان، N2O و اکسیژن قرار گرفته و لوله گذاری نای در آن ها انجام شد و سپس یک کلاه خود فلزی استیل با قطر 1cm بر روی جمجمه آن ها قرار داده شد. در گروه تروما بعد از انجام مقدمات فوق، توسط سقوط آزاد یک وزنه 450 گرمی از ارتفاع 2 متری مورد ضربه سر قرار گرفتند و پس از برگشت تنفس و هوشیاری برای انجام آزمایش های بعدی به قفس خودشان باز گردانده شدند. از دو روش اندازه گیری محتوای آب مغزی و میزان رنگ آبی ایوانز خارج عروقی (E.B) برای تعیین خیز مغزی بعد از ضربه منتشر مغزی استفاده شد. هم چنین به منظور تایید روش های فوق در تشخیص خیز، بررسی پاتولوژیک مقاطع تهیه شده از مغز نیز انجام شد.
نتایج این مطالعه معرف این است که روش به کار برده شده در این پژوهش یک ترومای منتشر مغزی ایجاد می کند، به طوری که محتوای آب مغزی در گروه تروما در مقایسه با گروه های کنترل و Sham افزایش معنی داری را نشان داد (P<0.05). علاوه بر این محتوای E.B در گروه تروما به طور معنی داری بیش تر از (2.5 برابر) گروه Sham بود (P<0.0001). هم چنین نتایج پاتولوژیک نشان دادند که خیز مغزی به طور منتشر توسط این روش ایجاد شده است.
با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش، نتیجه گیری می شود که این روش به درستی و با موفقیت انجام شده و می تواند به عنوان یک الگوی مناسب در کشورمان برای ایجاد آسیب منتشر مغزی و مطالعه خیز و تغییرات عصبی و عروقی حاصل از آن معرفی شود.