پژوهشی درباره حقیقت و ماهیت انرژی - بررسی نگرشهای فلسفی استاد مطهری و علامه طباطبایی به ماده و انرژی

هم ارزی ماده انرژی با معادله وحشت انگیز 2E = mc آغاز شد که انیشتین با جسارت تمام آن را مطرح کرد و نه تنها فیزیکدانان، بلکه فیلسوفان را نیز در شگفت فرو برد. از آن زمان (1905 م) رویکردهای گوناگونی در این زمینه ارائه شده است. تمام این رویکردها از جانب دانشمندان غربی بوده است؛ با این همه، هیچ سیستم فیزیکی فلسفی که پایه های جهان شاختی معقول و مقبول داشته باشد، از سوی فیلسوفان و فیزیکدانان ارائه نشده است؛ رویکردهایی نظیر نگرش کلامی، متافیزیکی باطل، و دیدگاه های افراط یا تفریط گرایانه در فلسفه علم (فیزیک و ریاضی)، و... باعث شده است موضوع، بسی پیچیده تر و خوف انگیزتر از موقعیت اولیه اش باشد. نگرش صحیح و منطقی که بتواند سیستم فلسفی قابل قبولی عرضه بدارد فقط در حیطه جهان شناختی رئالیستی تصور می شود و این حیطه، بستر پرتکاپوی فلسفه اسلامی است. از دانشمندان اسلامی در صد سال اخیر فقط علامه طباطبایی و استاد شهید مطهری به صورت مبنایی به این مساله پرداخته اند. بررسی و رویکردهای این دو بزرگوار، دارای رهاوردهای بسیار عالی در فلسفه اسلامی و فیزیک است. مقاله حاضر، پژوهش درباره سوالات، مباحث و نظریات مطرح شده از سوی این دو بزرگوار بوده، رهاوردهای نوی در زمینه حقیقت ماده و انرژی ارائه می دهد، و پرداخت به نتایج عالی این بحث در فلسفه اسلامی را به مجالی دیگر می سپارد.