اثر مهاری پاروکسان در برداشت گابا در سیناپتوزوم در مخچه موش

ترکیباتی که امروزه برای درمان اثرات طولانی مدت ارگانوفسفات ها استفاده می شوند، کارآمد نیستند. این داروها برای درمان عوارض کولینرژیکی ارگانوفسفات ها به کار می روند، حال آنکه ترکیبات ارگانوفسفات علاوه بر اثرات کولینرژیکی واجد اثرات غیر کولینرژیکی نیز می باشند که یکی از آنها درگیری سایر سیستم های نوروترانسمیتری، بخصوص مسیرهای گاباارژیک است. مرحله برداشت گابا می تواند تحت تاثیر گازهای شیمیایی قرار بگیرد. به منظور بررسی هر گونه تداخلی بین پاروکسان و برداشت گابا از فضای سیناپسی ما از سیناپتوزوم های مخچه موش استفاده کردیم. مخچه پس از خارج کردن از جمجمه، هموژنیزه، و سانتریفوژ شد، سپس سیناپتوزوم های به دست آمده از این فرایند با گابای نشان دار شده با تریتیوم با غلظت 01/0 میکرومولار، در حضور دوزهای مختلف پاروکسان در دمای 37 درجه سانتیگراد و به مدت 10 دقیقه انکوبه شدند. با استفاده از دستگاه سوپرفیوژن سیناپتوزوم ها از مایع اطراف خود جدا شدند. در نهایت گابای نشان دار، توسط دستگاه شمارشگر اشعه بتا شمارش شد و از این طریق مقدار برداشت گابا توسط سیناپتوزوم ها محاسبه شد.
بررسی ما در دوزهای 01/0، 1/0، 1، 10 و100 میکرومولار پاروکسان صورت گرفت. میانگین مقدار برداشت گابا در این دوزها به ترتیب: 42/111، 37/95، 6/71، 53/73 و 75 درصد مقادیر گروه کنترل بود، که این تغییرات در دوز های1، 10 و100 میکرومولاراز نظر آماری معنی دار بودند با05/0p<). به این ترتیب به نظر می رسد پاروکسان توانسته است در دوز های بالاتر برداشت گابا توسط سیناپتوزوم های مخچه موش را مهار کند. با توجه به تاثیر برداشت گابا در رهایش مجدد آن مهار برداشت می تواند منجر به کاهش تاثیر مهاری سیستم گابا شود، این مسیر می تواند یکی از مسیرهای اثر گذاری ارگانوفسفات ها در بروز تشنج باشد.