فارماکوکینتیک، دوزاژ و اتصال لوووفلوکساسین به پروتئین پلاسما در آزمایشگاه به دنبال تجویز داخل عضلانی در گوساله های گاومیش

فارماکوکینتیک لووفلوکساسین به دنبال یک تزریق داخل عضلانی mg/kg) 3(در شش گوساله گاومیش نر بررسی گردید. حداکثر سطح پلاسمایی دارو (g/mlμ 13/0 ± 95/2) بعد از یک ساعت مشاهده گردید و سطوح بالای MIC90 دارو در پلاسما، 12 ساعت پس از تزریق مشاهده شد. فراهمی زیستی دارو 4/5 ± 1/68 درصد بود و لووفلوکساسین به میزان 5/1 ± 1/19 درصد به پروتئین های پلاسما متصل شد. مقدار بالای سطح زیر منحنی غلظت پلاسمایی-زمان (g.h/mlμ 37/0 ± 81/8) و حجم ظاهری توزیع (L/kg 04/0 ± 06/1) نشان دهنده پوشش بخش وسیعی از بدن توسط دارو و نفوذ مناسب لووفلوکساسین در مایعات و بافت های مختلف بدن بود. نیمه عمر حذف و میانگین زمان ماندگاری به ترتیب 31/0 ± 27/3 و 6/0 ± 4/5 ساعت بود. کلیرانس کلی بدن ml/kg/h 1/14 ± 2/343 بود. دوزاژ مناسب برای تزریق داخل عضلانی لووفلوکساسین در گوساله های گاومیش mg/kg 7/1 با تکرار در فواصل زمانی 12 ساعته می باشد.