شیوع افزایش حجم لثه و ریسک فاکتورهای آن در بیماران پیوند کلیه دریافت کننده داروهای ایمونوساپرسیو

افزایش حجم لثه یکی از عوارض جانبی سیکلوسپورین می باشد، که با توجه به تاثیری که بر زیبایی و عملکرد دستگاه جونده بیمار می گذارد، می تواند به شدت بر فعالیت های وی موثر باشد. هدف از این مطالعه تعیین شیوع، شدت و نیز ریسک فاکتورهای موثر بر افزایش حجم لثه در بیماران پیوندی مصرف کننده داروی سیکلوسپورین می باشد.
از مجموع 1320 بیمار پیوند کلیوی بیمارستان امام خمینی ارومیه 200 بیمار که به مدت حداقل 12 ماه داروی سیکلوسپورین مصرف می کردند، برای مطالعه انتخاب شدند. در این بیماران متغیرهای سن، جنس، دوز مصرف سیکلوسپورین و داروهای ضد فشار خون، غلظت سرمی سیکلوسپورین و مدت زمان مصرف آن و همچنین گستردگی افزایش حجم لثه در هر یک از نواحی دهان و شدت افزایش حجم بر اساس ایندکس McGaw، شاخص پلاک دندانی و شاخص لثه ای و جرم دندانی مورد بررسی قرار گرفت. داده ها پس از جمع آوری به وسیله روش های آماری توصیفی، تست کای مربع و تست(One Way ANOVA) و آزمون Tukey و آزمون همبستگی پیرسون آنالیز شد.
35 درصد از مصرف کنندگان دارو علایم افزایش حجم لثه را نشان می دادند که بیشتر در نواحی قدامی پایین و بالا مشهود بود. غلظت سرمی سیکلوسپورین و مقدار پلاک دندانی به ترتیب بیشترین ارتباط را با افزایش حجم لثه داشتند (P<0.05)، و سایر عوامل مثل جنس، دوز داروهای سیکلوسپورین یا ضد فشارخون و مدت زمان مصرف دارو ارتباط آماری معنی داری با افزایش حجم لثه نداشتند.
در این مطالعه، شیوع افزایش حجم لثه در مصرف کنندگان سیکلوسپورین کمی بیشتر از متوسط موارد گزارش شده قبلی می باشد. همچنین تغییر داروی مصرفی و یا در صورت امکان قطع آن و نیز توجه به بهداشت دهان می تواند باعث کاهش قابل ملاحظه آن گردد.