بررسی رابطه بین قوس کف پا و انعطاف پذیری گروه عضلانی همسترینگ با تحرک مفصل ساکروایلیاک

مفاصل ساکروایلیاک حلقه واسط بین ستون فقرات، اندام تحتانی و لگن هستند. وجود هر نوع اختلال در ساختار عضلانی اسکلتی پاها یا اندام های تحتانی سبب می شود که مفاصل ساکروایلیاک در معرض تنش قرار گرفته و در نهایت دچار کرنش شوند. هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین کف پای صاف و انعطاف پذیری گروه عضلانی همسترینگ با تحرک مفصل ساکروایلیاک می باشد.
این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی مقطعی بر روی دانشجویان ساکن خوابگاه دانشگاه علوم پزشکی زاهدان طی سال های 84-82 انجام شد و تعداد 700 دانشجو از طریق نمونه گیری در دسترس مورد معاینه قرار گرفتند. قوس طولی داخلی، طول همسترینگ و تحرک مفصل ساکروایلیاک به ترتیب با استفاده از آزمون های خط feis''s، SLR،laseque، prone knee flexion و long sitting flexion ارزیابی شد. از آزمون های مجذور کای و دقیق فیشر برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
در این مطالعه، 150 مورد کف پای صاف، 153 موردکف پای طبیعی،100 مورد همسترینگ کوتاه و 100 نمونه همسترینگ طبیعی دیده شد. در 3/49 درصد (74 نفر) از افرادی که کف پای صاف داشتند، اختلال حرکتی در مفصل ساکروایلیاک وجود داشت. در حالی که کف پای طبیعی و اختلال حرکتی مفصل ساکروایلیاک در 9/37 درصد (58 نفر) مشاهده گردید (05/0>P). اختلال حرکتی در مفصل ساکروایلیاک در 30 درصد (30 نفر) موارد با کوتاهی همسترینگ همراه بود. در حالی که در 24 درصد (24 نفر) موارد دارای همسترینگ طبیعی، اختلال حرکتی در این مفصل مشاهده گردید (05/0

نتیجه گیری

اختلال حرکتی مفصل لگن در افراد با کف پای صاف نسبت به افراد سالم بیشتر دیده می شود. در حالی که این نوع اختلال به دنبال فقدان انعطاف پذیری گروه عضلانی همسترینگ ایجاد نمی شود.