بررسی فراوانی الودگی به سایتومگالو ویروس و توکسوپلاسموزیس در بیماران HIV مثبت مراجعه کننده به مرکز بیماری های مقاربتی و ایدز سنندج

عفونتهای سایتومگالوویروس و توکسوپلاسموزیس یکی از جدی ترین عفونتهای فرصت طلب در بیماران ایدزی می باشند که علی رغم پیشرفتهای جدید، همچنان چالش برانگیز هستند. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی آلودگی به سایتومگالوویروس و توکسوپلاسموزیس در بیماران HIV مثبت مراجعه کننده به مرکز بیماری های مقاربتی و ایدز سنندج و عوامل مرتبط با آن انجام شد.
این مطالعه یک مطالعه توصیفی تحلیلی (مقطعی) بود. حجم نمونه شامل کل بیماران HIV مثبت مراجعه کننده به مرکز مشاوره بیماری های مقاربتی و رفتاری سنندج (64 نفر) و روش نمونه گیری استفاده از نمونه های در دسترس بود. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه و تست الیزا از نظر وجود و میزان IgG و IgM ضد سایتومگالوویروس و توکسوپلاسموزیس بود. داده های بدست آمده توسط نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از آزمون آماری One way ANOVA جهت داده های کمی آنالیز انجام شد وجداول فراوانی و فراوانی نسبی نیز توصیف گردید.
در این مطالعه 64 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند که 4/98٪ آنها مرد بودند. میانگین سنی نمونه ها 73/6±1/32 سال بود. 100% بیماران دارای تست منفی IgM و تست مثبت IgG سایتومگالوویروس بودند. 9/10% بیماران نیز داری تست مثبت IgM توکسوپلاسموزیس و 9/46% بیماران داری تست مثبت IgG توکسوپلاسموزیس بودند. بین شمارش سلولهای CD4، مدت زمان ابتلا به ایدز و سن با سطح IgG سایتومگالوویروس و توکسوپلاسموزیس رابطه معنی داری وجود نداشت. اما بین شمارش سلولهای CD4 با سطح IgM سایتومگالوویروس و توکسوپلاسموزیس رابطه معنی داری دیده شد (05/0 p<). بین سرولوژی مثبت IgM توکسوپلاسموزسی و سابقه نگهداری حیوان خانگی رابطه معنی داری وجود داشت (019/0= p).
در این بررسی 100٪ درصد بیماران HIV مثبت از نظر آنتی بادی IgM ضد سایتومگالوویروس منفی بودند که این وضعیت با توجه به اینکه هیچکدام از بیماران شمارش CD4 کمتر از 100 نداشتند قابل توجیه است، اما 1/53٪ درصد بیماران از نظر آنتی بادی ضد توکسوپلاسما منفی بودند که این بیماران بالقوه در معرض ابتلاء به توکسوپلاسموزیس اکتسابی حاد در ادامه بیماری خود می باشند. برنامه ریزی های آموزشی در زمینه این بیماری ها و پیگیری مناسب از نظر پیشگیری و درمان این عفونتها در این بیماران توصیه می گردد