مقایسه ی روش های پتانسیومتری و اسپکتروفتومتری در اندازه گیری فلوئوراید آب

نظر به اهمیت فلوئوراید آب روی وضعیت DMFT و گزارش 2 مورد از این که احتمالا روش متعارف اندازه گیری فلوئوراید آب با اسپکتروفتومتری نمی تواند میزان واقعی فلوئوراید آب را تعیین کند، احتمالا روش پتانسیومتری بهتر از روش اسپکتروفتومتری می باشد. لذا به منظور مقایسه روش های اسپکتروفتومتری و پتانسیومتری برای تعیین میزان فلوئوراید آب این تحقیق در آزمایشگاه شیمی آلی دانشگاه تهران در سال 1385 انجام گرفت.
تحقیق با طراحی توصیفی انجام گرفت آب مقطر تهیه شد واز این آب مقطر در هفت گروه با فلوئوراید صفر، 35/0، 61 /0، 7/0، 1، 2/1 و 5/1 ppm در 14 ظرف پلی اتیلنی که از هر تعداد فلوئوراید 2 نمونه تهیه شده بود آماده شدند بدین ترتیب که نصف آن ها با روش استاندارد اسپکتروفتومتری با استفاده از دستگاه visible و نصف دیگر نمونه ها با روش پتانسیومتری با استفاده از محلول های استاندارد یون فلوئوراید از غلظت M 1-10 تا (M) 5-10تعیین گردید و در نهایت مقدار به دست آمده به ppm تبدیل گردید. بنابراین بدین ترتیب میزان فلوئوراید آب مشخص و تفاوت میزان فلوئوراید هر روش نسبت به میزان واقعی فلوئوراید در نمونه ها تعیین و تفاوت بدست آمده در هر روش با آماره Paired-t test و بین دو گروه با آماره من ویتنی مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
تحقیق روی 14 نمونه آب با فلوئوراید واقعی 51/0± 77/0 انجام گرفت میزان فلوئوراید در روش اسپکتروفتومتری 58/0± 99/0 و با تفاوت از مقدار واقعی ppm23/0± 22/0و یا افزایش 28 درصد به دست آمد (001/0P<). در روش پتانسیومتری برابر 52/0± 77/0 با تفاوت از مقدار واقعی ppm 01/0± 02/0 و یا 6/2 درصد وجود داشت (9/0P<) و میزان تفاوت در دو گروه نیز به لحاظ آماری معنی دار بود (05/0P<).
به نظر می رسد روش پتانسیومتری بهتر از اسپکتروفتومتری می تواند میزان فلوئوراید آب را تعیین نماید و لذا به کارگیری این روش توصیه می شود