الگوی غشای پایه در سرطان های سلول سنگفرشی، سلول بازال و بازال سنگفرشی با استفاده از رنگ های پاس و رتیکولین

مطالعات مختلف نشان دهنده تغییرات ساختاری غشای پایه در سرطان های سلول سنگفرشی (SCC) و سلول بازال (BCC) بوده اند. سرطان سلول بازال سنگفرشی (BSCC) یک تومور بدخیم اپی تلیالی با نمای هیستوپاتولوژیک متشکل از بخش های اپی تلیالی سنگفرشی و بازال است. با توجه به شباهت هیستوپاتولوژیک سرطان های سلول سنگفرشی و بازال با سرطان سلول بازو اسکواموس، مطالعه حاضر با هدف تعیین الگوی شباهت یا تفاوت ساختار غشای پایه در سرطان های سلول سنگفرشی، سلول بازال و بازال سنگفرشی (بازو اسکواموس) انجام گرفت.
دراین مطالعه آزمایشگاهی پرونده بیماران مراجعه کننده به بخش پاتولوژی مرکزی بیمارستان امام خمینی تهران در سال های 1382-1379 بازبینی شد و از نمونه های هماتوکسیلین - ائوزین (Hematoxylin-Eosin / H&E)، تعداد 7 نمونه از ضایعات SCC، BCC، BSCC که فاقد خونریزی و نکروز بوده و پوشش اپی تلیالی ممتدی با بافت همبند داشتند، انتخاب شدند. از بلوک های پارافینی نمونه های انتخاب شده، 3 برش 3 میکرونی تهیه شد و با رنگ های هماتوکسیلین - ائوزین و پریودیک اسید- شیف(پاس) [(PAS/ Periodic acid schiff] و رتیکولین رنگ آمیزی شدند. سپس نمونه ها توسط دو پاتولوژیست به صورت مجزا از لحاظ الگوی هیستوپاتولوژیک غشای پایه و تفاوت این الگو در ضایعات فوق الذکر مورد ارزیابی قرار گرفتند.
غشای پایه اپی تلیوم طبیعی در رنگ آمیزی با رنگ رتیکولین، H&E و پاس، ممتد و ضخیم بود. غشای پایه SCC در رنگ آمیزی با رنگ های H&E و پاس نامشخص و غیرممتد و در توده های سلولی محصور شده در بافت همبند، مشخص و ممتد بود. غشای پایه BCC در رنگ آمیزی با رنگ های رتیکولین، H&E و پاس واضح و ممتد بود. غشای پایه BSCC در رنگ آمیزی با رنگ های رتیکولین، H&E و پاس واضح، مشخص و ممتد دیده شد.
یافته های این مطالعه نشان داد که غشای پایه در BSCC با استفاده از رنگ های پاس و رتیکولین به BCC شباهت بیشتری دارد.