مقایسه مدت زمان و تعداد دفعات تحریک الکتریکی بر بهبود زخم

تجارب تحقیقاتی نشان داده اند که تحریک الکتریکی در افزایش جریان خون و بهبود زخم در مدل های حیوانی موثر است. این پژوهش با هدف کسب مدلی استاندارد که حداقل مدت زمان لازم برای درمان زخم و نیز کمترین جریان الکتریکی وارده بر بدن را دارا باشد انجام شد، به این منظور تغییرات مدت زمان و تعداد دفعات تحریک الکتریکی بر روی نمونه ها مورد ارزیابی قرار گرفت. این پژوهش روی 36 خرگوش نژاد Dutch با میانگین وزن 2 کیلوگرم انجام شد. ابتدا زخم های برشی به طور 35mm در پوست ناحیه پشت حیوانات ایجاد شد. سپس با توجه به نتایج پژوهش های قبلی، تحریک الکتریکی 24 ساعت پس از ایجاد زخم توسط یک دستگاه تحریک کننده با مشخصات موج مربعی، پهنای پالس 500ms، تواتر 80Hz شدت در حد انقباض ملموس پوستی در 5 گروه به شرح ذیل اعمال گردید: گروه 1) 4 روز، 4 بار، هر نوبت 10 دقیقه؛ گروه 2) 4 روز، 4 بار، هر نوبت 30 دقیقه؛ گروه 3) 4 روز، 1 بار، هر نوبت 120 دقیقه؛ گروه 4) 7 روز، 2 بار، هر نوبت 30 دقیقه؛ گروه 5) 7 روز، 4 بار، هر نوبت 30 دقیقه. مراحل بهبود زخم نیز با اندازه گیری طول و مساحت زخم، طول دوره بهبودی و مقاومت زخم در برابر کشش ارزیابی و با گروه کنترل (گروه 6) مقایسه گردید. نتایج این پژوهش نشان داد طول دوره بهبودی زخم، مقاومت زخم در برابر کشش، طول و مساحت زخم نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری در تمامی گروه ها دارد (P<0.05). با توجه به اثری که تحریک الکتریکی بر جریان موضعی خون در ناحیه پوست ایفا می نماید و با توجه به کمترین میزان جریان الکتریکی اعمال شده در گروه 1 و تفاوت معنی دار طول دوره بهبودی و سایر شاخص های بهبود زخم نسبت به گروه کنترل با (P<0.05) می توان پیشنهاد کرد که افزایش تعداد دفعات تحریک الکتریکی و کوتاه نمودن نمودن مدت زمان تحریک قادراست با اعمال کمترین جریان الکتریکی و کاهش عوارض جانبی احتمالی، تاثیری بهینه را نیز در افزایش جریان خون و بهبود زخم ایفا نماید.