بررسی میزان کلسیم فسفر و پاراتورمون و ارتباط آن با کلسیفیکاسیون دریچه قلبی در بیماران همودیالیزی

کلسیفیکاسیون متاستاتیک، معمولا در بیمارانی که نارسایی مزمن کلیه داشته و تحت همودیالیز دایمی قرار دارند دیده می شود و در بیماران دیالیزی به دلیل عوامل مختلفی تشدید می شود. هدف از این مقاله بررسی میزان کلسیم، فسفر و پاراتورمون و ارتباط آن با کلسیفیکاسیون دریچه قلبی در بیماران همودیالیزی می باشد.
این مطالعه Case-Series می باشد که بر روی 225 نفر از بیماران همودیالیزی که در طی سال 86-85 به بیمارستان کامکار-عرب نیا و ولی عصر (عج) قم مراجعه کردند و تحت همودیالیز 3 بار در هفته قرار داشتند، انجام شده و ارتباط کلسیم، فسفر و پاراتورمون در افراد با کلسیفیکاسیون دریچه های قلب در 70 نفر از آنان که با اکوکاردیوگرافی مشخص گردید، مورد بررسی قرار گرفته است.
میزان کلسیم، فسفر و PTH اندازه گیری شد و هم زمان 70 نفر از بیماران به طور تصادفی تحت اکوکاردیوگرافی قرار گرفتند. از این تعداد 5/17% کلسیم سرمی بیش از 4/10 و 1/75% پاراتورمون بالاتر از 70 و 49% این افراد فسفر بیشتر از 5/5 داشتند. مشخص شد میزان پاراتورمون با کلسیفیکاسیون دریچه های قلب ارتباط معنی داری دارد. ولی از طرف دیگر میزان کلسیم، فسفر، پرفشارخونی، دیابت، هیپرلیپیدمی، حاصل ضرب کلسیم. فسفر و طول مدت دیالیز با کلسیفیکاسیون دریچه های قلب ارتباط معنی داری نداشت.
با توجه به شیوع بالای کلسیفیکاسیون دریچه های قلبی و عوارض ناشی از آن، بررسی سریال خون از نظر کلسیم، فسفر و پاراتورمون سرم و انجام اکوکاردیوگرافی جهت بررسی آن در افرادی که تحت همودیالیز مزمن می باشند ضروری به نظر می رسد. هم چنین کنترل پاراتورمون و هیپرپاراتیروئیدی در بیماران همودیالیزی نقش مهمی در جلوگیری از رسوب کلسیم و در نتیجه عوارض ناشی از آن دارد.