عوامل سازمانی موثر در توسعه بانکداری الکترونیکی ایران

نظام بانکی کشور به عنوان متولی تامین بخشی از زیرساختارهای مورد نیاز تجارت الکترونیکی در گستره اقتصاد، یکی از نهادهای پیشرو در راه اندازی و کاربرد تجارت الکترونیکی است. به کارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات در صنعت بانکداری می تواند با حذف روش های سنتی هزینه بر منجر به کارایی بیشتر در انجام کارها و عملیات بانکی گردد. به رغم سرمایه گذاری های قابل توجه در این زمینه، روند توسعه ابزارها و زیرساخت های مورد نیاز تجارت الکترونیکی در بخش مالی بسیار کند و محدود است.
در این مقاله سعی شده است با تبیین مفاهیم مدیریت تغییر و یادگیری سازمانی، نقش آن در توسعه بانکداری الکترونیکی بررسی و تحلیل می شود. به منظور استخراج و تحلیل عامل های موثر در روند تغییر مدل کسب وکار بانک ها به مدل کسب وکار الکترونیکی، پس از تکمیل پرسش نامه ها و تحلیل آماری آنها، از تحلیل عامل اکتشافی برای بررسی های اولیه و پیش بینی نتایج نهایی و رگرسیون چند متغیر گام به گام به منظور و تبیین اعتبار مدل پیشنهادی استفاده شده است. براساس یافته های این پژوهش سطح استفاده از قابلیت ها و زیرساختارهای بانکداری الکترونیکی و در عین حال به کارگیری عناصر مدیریت تغییر و یادگیری سازمانی در بانک های ایرانی بسیار کمتر از حد مطلوب است.