بررسی فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز خارج سلولی در ضایعه های ریوی ناشی از گاز خردل

مشکلات ریوی به خصوص برونشیولیت در بیش از نیمی از جانبازان مواجهه شده با گاز خردل وجود دارد و در خصوص نقش آنزیم سوپراکسید دیسموتاز خارج سلولی در بیماری های ریوی با اختلاف نظر وجود دارد. مطالعه به منظور تعیین رابطه عملکرد ریوی آنزیم سوپراکسید دیسموتاز خارج سلولی در بیماران ریوی ناشی از گاز خردل انجام شد. این مطالعه مورد- شاهدی در سال 1385 بر روی220 جانباز شیمیایی با مشکلات ریوی خفیف و متوسط تا شدید ناشی از خردل در شهرستان سردشت انجام شد. که با 60 فرد سالم غیر سیگاری مقایسه شدند. آزمون اسپیرومتری جهت بررسی عملکرد ریوی استفاده شد و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز خارج سلولی با روش paoletti اندازه گیری شد. مقایسه بین گروه ها بر اساس آزمون آماری تی مستقل و روابط بین آنزیم و عملکرد ریوی بر اساس ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. میانگین فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز خارج سلولی در گروه سالم 8/10±5/70 واحد بر لیتر و در گروه متوسط تا شدید 1/6±0/67 واحد برلیتر و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (001/0>p). اختلاف معنی داری بین گروه خفیف و شاهد در میانگین فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز خارج سلولی وجود نداشت. رابطه مستقیم و معنی داری بین فعالیت آنزیم و عملکرد ریوی وجود داشت (001/0>p). با توجه به یافته ها، ممکن است غیر فعال شدن آنزیم سوپراکسید دیسموتاز خارج سلولی در پیشرفت التهاب و آسیب های ریوی ناشی از خردل نقش داشته باشد.