روایی و پایایی آنالیز سه بعدی کست دندانی توسط دستگاه اسکنر لیزری در مقایسه با روش دستی

جهت رسیدن به تشخیص صحیح در مورد یک بیمار ارتودنسی باید اندازه گیری ها و آنالیزهای متفاوتی بر روی کست انجام شوند. در حال حاضر، با توجه به رویکرد مطب بدون کاغذ، نرم افزارها و روش های سه بعدی متنوعی در دسترس دندانپزشکان قرار گرفته اند که به صورت مجازی کست های دندانی را نگاهداری کرده، اندازه گیری های لازم را بر روی آنها انجام می دهند. هدف از مطالعه حاضر مقایسه دقت سیستم طراحی شده اسکنر لیزری برای اندازه گیری عرض مزیودیستال دندان ها بر روی کست دندانی با روش مرسوم دستی بود.
در این مطالعه تشخیصی، با استفاده از دنتیک، 20 مدل دندانی بالا و پایین که نشان دهنده انواع مال اکلوژن بودند، چیده شدند. قالب گیری به وسیله آلژینات از این مدل ها انجام شده، 20 کست گچی تهیه شدند. کست های گچی توسط دستگاه لیزری اسکن شده، اندازه گیری ها در محیط نرم افزاری انجام گرفتند. استاندارد طلایی، اندازه گیری عرض دنتیک ها به وسیله کولیس قبل از چیدن دندان ها بود. عرض مزیودیستال دندان ها بر روی کست گچی با کولیس دیجیتال نیز اندازه گیری شد. مقایسه عرض مزیودیستال دندان ها در مدل اسکن شده و روش دستی با استاندارد طلایی با استفاده از تست F صورت گرفت و ضریب اعتبار اندازه گیری با استفاده از ICC و دالبرگ بدست آمد.
ضریب اعتبار بین اندازه گیری ها با اسکن سه بعدی و استاندارد طلایی در مجموع عرض دندان ها (پره مولر تا پره مولر) 0.914 و میانگین اختلاف اندازه گیری ها در روش لیزری با استاندارد طلایی 1.7mm و در روش دستی و طلایی 0.34mm بود. در بیشتر اندازه گیری ها اختلاف آماری معنی داری بین دو روش گزارش شد (P<0.05). اختلاف بین مقادیر میانگین عرض مزیودیستال در دندان های کانین حداکثر بود.
دقت سیستم اسکن لیزری در این مطالعه از لحاظ بالینی قابل قبول و در حد مطالعات دیگر بود، اما این دقت جهت کارآیی تحقیقاتی مناسب نیست و تمهیدات لازم جهت افزایش دقت باید بکار رود. با توجه به مزایای روش های کامپیوتری در آینده این روش ها به استاندارد بالینی درمان ارتودنسی تبدیل می شوند.