مطالعه اثر سیمواستاتین بر عملکرد و آسیب کلیه، متعاقب انسداد کامل یک طرفه حالب در موش صحرایی

هر گونه اختلال در جریان طبیعی ادرار تحت عنوان اوروپاتی انسدادی خوانده می شود. مهارکننده های رقابتی هیدروکسی متیل گلوتاریل کوآ ردوکتاز، همانند سیمواستاتین باعث کاهش لیپیدهای خون می شوند. از طرف دیگر نشان داده اند که استاتین ها دارای اثر حفاظتی در بعضی از بافت ها در پی آسیب های مختلف هستند. هدف از این مطالعه تعیین اثر سیمواستاتین بر عملکرد کلیه، در پی انسداد کامل یک طرفه حالب در موش صحرایی می باشد.
در این مطالعه ی تجربی، 50 سر موش صحرایی نر نژاد SD به صورت تصادفی به پنج گروه ده تایی تقسیم شدند. در گروه نخست یا کنترل (control) حیوانات به صورت خوراکی روزانه به مدت پانزده روز حلال دارو، در گروه دوم (UUO) حیوانات بعد از انسداد یک طرفه حالب حلال دارو، و در گروه سوم (UUO/SIM) حیوانات بعد از انسداد یک طرفه حالب سیمواستاتین را با دوز mg/kg 2 دو بار در روز به مدت پانزده روز (شروع یک روز قبل از جراحی) به صورت خوراکی دریافت کردند. در گروه چهارم (Sham) و پنجم (Sham/SIM) حیوانات همانند گروه های دوم و سوم جراحی شدند ولی مجرای حالب مسدود نشد. در روزهای صفر، سوم، هفتم و چهاردهم بعد از جراحی، نمونه خون اخذ و سرم ها از نظر عیار سرمی کلسترول، اوره و کراتینین سرم مورد بررسی قرار گرفتند. برای تشخیص تغییرات بافتی در روز چهارده، بعد از جراحی، کلیه چپ بعد از تثبیت در فرمالین و انجام مراحل مختلف پاساژ بافتی به روش هماتوکسیلین ائوزین رنگ آمیزی شد. داده ها با آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی و آزمون t زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج مقایسه عوامل بیوشیمیایی نشان داد که میزان سرمی کلسترول، اوره و کراتینین در گروه UUO در پی بستن حالب در روزهای 7 و 14 بعد از عمل به طور معنی دار در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت. در گروه دریافت کننده سیمواستاتین، میزان سرمی کلسترول، اوره و کراتینین در مقایسه با گروه UUO کاهش معنی دار نشان داد. نتایج مطالعات پاتولوژیک نشان داد که در گروه UUO، آتروفی شدید گلومرولی و توبولی، اسکلروز پیرامون کپسول بومن و اتساع فضای آن، تجمع سلول های تک هسته ای در بافت بینابینی کلیه، فیبروز بافت بینابینی کلیه، فیبروز زیرکپسولی به همراه تورم آبکی و نکروز سلول های توبولی مشاهده می شود. تجویز سیمواستاتین در زمان انسداد حالب در گروه UUO/SIM توانست آسیب ها و تغییرات فیبروتیک بافت بینابینی کلیه و گلومرولواسکلروزیس ناشی از انسداد حالب را در بافت کلیه کاهش دهد. تفاوت معنی دار بین گروه کنترل و Sham مشاهده نشد.
نتایج مطالعه نشان داد که انسداد حالب باعث کاهش عملکرد کلیه و آسیب شدید بافت کلیه می شود. تجویز هم زمان سیمواستاتین باعث کاهش آسیب های بافتی ناشی از انسداد حالب شد. البته نقش حفاظتی سیمواستاتین در بیماری های کلیوی انسان همانند UUO نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.