تاثیر ویژگی های فردی و اجتماعی بر مشارکت اجتماعی زنان کرمانی

نوشتار حاضر بر آن است تا بر اساس پژوهشی پیمایشی، اثر ویژگی های فردی و اجتماعی را بر میزان مشارکت اجتماعی زنان، به عنوان یکی از عوامل اصلی مؤثر بر توسعه، مورد بررسی قرار دهد.
جامعه ی آماری پژوهش را زنان 16ساله و بالاتر ساکن در شهر کرمان تشکیل داده اند، که از میان آن ها نمونه یی به حجم 300 نفر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده است. ابزار پژوهش، پرسش نامه است و مشارکت اجتماعی در دو بعد رسمی و غیر رسمی مورد بررسی قرار گرفته است. پس از آزمون فرضیه هایی که با استفاده از نظریه ی کنش اجتماعی پارسونز مطرح شد، برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش های آمار توصیفی و آزمون های معناداری استفاده شد.
بررسی ها نشان می دهد که میزان مشارکت اجتماعی زنان در بعد غیر رسمی، بیش تر از مشارکت آن ها در بعد رسمی است؛ هم چنین ویژگی هایی مثل عام گرایی، فعال گرایی، امید به آینده، خرد گرایی، تحصیلات، ارزیابی فایده های مشارکت، و مشارکت اعضای خانواده، رابطه یی مستقیم و معنادار با میزان مشارکت اجتماعی زنان دارد.