مقایسه دو روش کراتکتومی فوتورفرکتیو با حفظ بافت و انفرادی شده از نظر میزان اعوجاج بعد از عمل

مقایسه کراتکتومی فوتورفرکتیو (PRK) به روش استاندارد حفظ بافت (TS: tissue saving) و به روش انفرادی شده(P: personalized) از نظر تغییرات اعوجاج (aberration) بعد از عمل.
روش پژوهش: این مطالعه بر روی مراجعه کنندگان به کلینیک پارسیان اصفهان طی سال 1386 انجام پذیرفت. همه افراد داوطلب عمل PRK که هیچ منع شناخته شده ای برای عمل رفرکتیو قرنیه نداشتند؛ وارد مطالعه شدند. معیارهای خروج از مطالعه شامل ایجاد عارضه شدید قرنیه به نحوی که امکان ابرومتری (aberrometry) وجود نداشته باشد و عدم مراجعه بیمار برای پی گیری های لازم بودند. پس از انجام معاینات کامل چشم پزشکی، یکی از چشم ها به طور تصادفی تحت PRK با روش TS و چشم مقابل تحت PRK با روش P قرار گرفت. دستگاه انجام جراحی ثابت بود. برای بیماران، قبل و 6 ماه پس از عمل ابرومتری انجام شد.

مطالعه بر روی 296 چشم از 148 بیمار (67 مرد و 81 زن) با میانگین سنی 0/7±1/29 سال انجام شد. دو گروه از نظر چشم چپ یا راست، قطر مردمک و اندازه نزدیک بینی قبل از عمل تفاوت معنی داری نداشتند (65/0P=). پس از عمل، گروه TS در 9/88 درصد موارد و گروه P در 6/92 درصد موارد دید اصلاح نشده 25/20 یا بهتر داشتند (83/0P=). هم چنین رفرکشن چشم ها در 6 ماه پس از عمل، 36/0±50/0- دیوپتر در گروه TS و 43/0±31/0 دیوپتر در گروه P بود (95/0P=). اندازه RMS (root-mean-square) در گروه TS قبل از عمل، 17/0±41/0- و پس از عمل 43/0±86/0 بود (01/0P<). این اندازه ها در گروه P، به ترتیب 39/0±47/0 و 43/0±77/0 بودند (01/0P<). تفاوت RMS قبل (30/0P=) و بعد (25/0P=) از عمل بین دو گروه معنی دار نبود.

اعوجاج بعد از PRK، در هر دو شیوه حفظ بافت و انفرادی شده، به طور معنی داری افزایش می یابد ولی این دو روش از نظر اندازه اعوجاج تفاوت معنی داری ندارند.