بررسی ارتباط اختلالات اسکلتی عضلانی با شاخصهای آنتروپومتریک در بین رانندگان شرکت اتوبوسرانی اصفهان

نارحتی های اسکلتی عضلانی (MSDs) در بین رانندگان وسایط نقلیه عمومی بسیار شایع است. با توجه به اینکه رانندگان مدت زیادی را به این حرفه مشغول هستند، در درازمدت این ناراحتی ها و صدمات در آنها مزمن شده و پس از تجمع باعث اختلالات حرکتی عضلانی آنها می شوند. طبق تحقیقات انجام شده یکی از دلایل اصلی تصادفات نیز بیماری های اسکلتی عضلانی و کمردرد رانندگان است. در این پژوهش به دنبال بررسی ارتباط بین ابعاد بدن و ایجاد این اختلالات هستیم.
این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی 95 راننده اتوبوس در اصفهان انجام شد. رانندگان پس از آموزش، میزان ناراحتی قسمتهای مختلف بدن خود را روی چارت BDC مشخص کردند. در مرحله بعد ابعاد بدن آنها اندازه گیری شد. سپس ارتباط بین ابعاد آنتروپومتریک و اختلالات اسکلتی عضلانی با استفاده از آزمون اسپیرمن توسط نرم افزار SPSS مشخص شد.
نتایج حاصل از آزمون اسپیرمن نشان داد که BMI رانندگان با ناراحتی گردن، بازو، آرنج، ران، ساق و مچ پا، وزن آنها با ناراحتی گردن، شانه، باسن، ران و ساق پا، سن با ناراحتی گردن و قسمت تحتانی کمر و ارتفاع زانو با ناراحتی شانه رابطه مستقیم دارد. همچنین طول رکبی با ناراحتی قسمت فوقانی و تحتانی کمر، زانو و ساق پا و قد و طول اندام فوقانی نیز با ناراحتی بازو و آرنج رابطه معکوس دارند.
بین قد، وزن و سن رانندگان با MSDs آنها ارتباط وجود دارد. بدینصورت که افزایش وزن و سن و کوتاهی قد باعث افزایش احتمال MSDs در راننده خواهد شد. پیشنهاد می کنیم در معاینات بدو استخدام جهت انتخاب راننده گزینه های مد نظر از بین افراد جوانتر، بلند قد و بدون اضافه وزن انتخاب شوند. این اقدام می تواند گامی باشد جهت کاهش MSDs رانندگان و در نتیجه تصادفات و حوادث رانندگی که به علت آن رخ می دهند.