اثر بیان اگزوژنوس ژن TP53 حمل شده توسط دندروزوم در سلولهای لنفومای T و لوکمیای انسانی

ارزیابی تاثیر بیان ‍cDNA ژن TP53 درآپوپتوز رده های سلولی T لنفومای MOLT-4، CCRF-CEM و اریترولوکمیک K562 در ابتدا پلاسمید pC53-SN3 حاوی cDNA ژن TP53 نرمال انسان به طور جداگانه توسط دو وکتور غیرویروسی دندروزوم و لیپوفکتین وارد سلولهایCCRF-CEM، MOLT-4(هر دو جزT لنفوماها هستند) و سلولهای اریترولولمیک K562 شدند. سپس میزان قدرت بقاء توسط رنگ آمیزی تریپان بلو تعیین شد. به منظور بررسی آپوپتوز و نکروز در سلولهای ترانسفکت شده از تکنیک فلوسایتومتری استفاده شد. همچنین سلولهای رنگ شده توسط مواد فلوروسنت در زیر میکروسکوپ فلوروسنت مورد بررسی قرار گرفتند.
ارزیابی قدرت بقاء در سلولهای CCRF-CEM و K562 ترانسفکت شده با Dend+p53 به ترتیب 8/55درصد و 97/17درصد کاهش قدرت بقاء نسبت به نمونه های کنترل (Dend+pcDNA3) نشان داد در حالی که سلولهای MOLT-4 ترانسفکت شده هیچ گونه تغییر قابل توجهی در میزان قدرت بقاء از خود نشان ندادند. مطالعات فلوسایتومتری در مورد سلولهای CCRF-CEM و K562 ترانسفکت شده با p53 افزایش قابل توجهی در میزان آپوپتوز و نکروز این سلولها را نشان داد. بازده ترانسفکشن وکتور دندروزوم در مورد سلولهای K562 بسیار بیشتر از لیپوفکتین بود.
وارد شدن cDNA ژن TP53 و بیان پروتئین p53 در درون سلولهای CCRF-CEM و K562 باعث افزایش میزان آپوپتوز در این سلولها می شود در حالی که بیان این پروتئین در مورد MOLT-4 هیچ گونه تاثیری بر روی این رده سلولی ندارد. از طرف دیگر بازده ترانسفکشن وکتورهای مختلف بستگی به نوع آن سلول دارد.