مقایسه فراوانی وجود آنزیم β-لاکتاماز در باکتری های جداسازی شده از عفونت های بیمارستانی

آنتی بیوتیک های خانواده β-لاکتام از اهمیت ویژه ای در درمان بیماری ها برخوردار می باشند. β-لاکتاماز به عنوان یک عامل ویرولانس، باعث مقاومت باکتری در برابر این آنتی بیوتیک ها می گردد و شیوع β-لاکتاماز در باکتری های بیماری زا، باعث اختلال در روند درمان می گردند. هدف از این مطالعه مقایسه فراوانی آنزیم β-لاکتاماز در باکتری های جداسازی شده از عفونت های بیمارستانی در بیمارستان الزهرا بوده است. این مطالعه آزمایشگاهی در سال 1385-1384 در بیمارستان فوق تخصصی الزهرا در اصفهان انجام گرفت، برای این منظور بر اساس فرمول حجم نمونه و به طور تصادفی 100 نمونه از عفونت های بیمارستانی (خون، ادرار، پوست) ارسالی به آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفته است. شناسایی باکتری ها بر اساس روش های میکروبیولوژیک، از جمله: رنگ آمیزی، تست های بیوشیمیایی، محیط های افتراقی و اختصاصی و بررسی توان تولید β-لاکتاماز در باکتری ها با روش اسیدومتریک انجام گرفته است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی انجام گرفت.
بر اساس نتایج به دست آمده از تست اسیدومتریک 45/68%، از باکتری های مورد بررسی واجد آنزیم β-لاکتاماز بوده اند، به این ترتیب که 33/83% از گونه های استافیلوکوکوس، 95/70% از اعضای خانواده انتروباکتریاسه و 8/18% از گونه های سودوموناس جداسازی شده از عفونت های بیمارستانی مولد آنزیم β-لاکتاماز بوده اند.
نتایج حاصله موید شیوع قابل ملاحظه آنزیم β-لاکتاماز در باکتری های جداسازی شده از عفونت های بیمارستانی می باشد که این امر از جمله مهم ترین دلایل افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی در باکتری های پاتوژن در برابر آنتی بیوتیک های خانواده β -لاکتام می باشد.