اثر پیشگیری کننده ی سیر بر هیستوپاتولوژی کبد و نشانگرهای آسیب آن در موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

دیابت ملیتوس با تغییرات بیوشیمیایی، فیزیولوژیکی و پاتولوژیکی کبد در ارتباط است. در این مطالعه اثر پیشگیری کننده ی آب سیر بر تغییرات ساختار کبد موش های صحرایی و فعالیت آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) سرم بعد از تزریق استرپتوزوتوسین (STZ) بررسی شد.
40 سر موش صحرایی به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند: الف) گروه طبیعی (N)، ب) گروه طبیعی + سیر (N+G): 6 هفته 1 میلی لیتر آب سیر را روزانه به ازای هر 100 گرم وزن بدن دریافت کردند، ج) گروه دیابتی، (D): به این گروه 60 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن داروی STZ تزریق شد، د) گروه دیابتی + سیر قبل (D+Gb) که 3 هفته قبل از تزریق استرپتوزوتوسین آب سیر دریافت کردند و 3 هفته بعد از دیابتی شدن نیز مصرف آب سیر را ادامه دادند، ) گروه دیابتی+سیر بعد (D+Ga) که در پایان هفته ی سوم و پس از دیابتی شدن به مدت 3 هفته آب سیر دریافت کردند. بررسی تغییرات هیستولوژیک کبد با رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین و میکروسکوپ نوری انجام شد.
فعالیت ALT و AST در گروه D افزایش معنی دار نسبت به سایر گروه ها نشان داد (05/0>p). در گروه های D+Gb و D+Ga فعالیت سرمی ALT نسبت به گروه D کاهش معنی دار نشان داد. فعالیت سرمی AST در گروه D+Gb اختلاف معنی داری با گروه های N وN+G نداشت و نسبت به گروه D کاهش معنی دار نشان داد. نکروز پراکنده ی هپاتوسیت ها، بی نظمی صفحه های کبدی و التهاب لنفوسیتی در گروه D مشهود بود. در گروه های D+Gb و D+Ga در مقایسه با گروه D علایم مذکور بهبودی نشان دادند.
آب سیر می تواند بر تغییرات آمینوترانسفرازها موثر باشد و باعث پیشگیری از تخریب بافتی کبد طی القای دیابت ناشی از STZ می شود.