بررسی اثرات گرفتگی تجربی ابتدای دوازدهه بر تغییرات بالینی، هماتولوژی و بیوشیمیایی سرم خون و ادرار در گوسفند

هدف این بررسی مشخص کردن اثرات گرفتگی ابتدای دوازدهه بر تغییرات بالینی، هماتولوژی و بیوشیمیایی سرم و ادرار گوسفند بود. این بررسی برروی 7 راس گوسفند نر از نژاد آمیخته ایرانی با سن 5/2-2 سال و وزن 50-45 کیلوگرم انجام پذیرفت. تمام گوسفندان به وسیله تزریق درون سیاهرگی تیو پنتال سدیم بیهوش شدند و سپس تحت عمل جراحی قرار گرفتند. لوله پلی اتیلن به دور دوازدهه در 5 تا 6 سانتی متر پس از پیلور قرار داده شد. پس از باز یافت سلامتی گوسفندان، دو روز قبل از بستن گره پیرامون دوازدهه، معاینه بالینی و نمونه گیری از خون و ادرار شروع و تمام ارزیابی ها در این مدت به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. مشاهدات بالینی (اشتها، ادرار کردن، مدفوع کردن، حرکات شکمبه، دمای بدن، تعداد ضر بان قلب و تعداد تنفس) و نمونه گیری خون و ادرار به منظور ارزیابی پارامترهای آزمایشگاهی (فاکتورهای هماتولوژی، غلظتهای سدیم، کلر، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، فسفر، نیتروژن اوره، کراتینین و وضعیت اسیدباز در سرم و ادرار) به طور همزمان به مدت 72 ساعت و به فاصله 12 ساعت انجام شد. در بررسی پایانی بالینی، حیوانات بی حال، ضعیف، بی اشتها و دچار کم آبی بدن بودند. در پایان آزمایشها نیز 6 راس از گوسفندان تلف شدند و یک راس ذبح شد. اختلاف معنی داری (P<0.05) بین دمای بدن، تعداد تنفس و تعداد ضربان قلب پیش و پس از انسداد وجود داشت. بررسی هماتولوژیک افزایش معنی داری (P<0.05) را در هماتوکریت، تعداد گویچه های سرخ و سفید پس از انسداد نشان داد. انسداد ابتدای دوازدهه در گوسفندان موجب کاهش معنی دار (P<0.05) پتاسیم و کلر سرم و آلکالوز متابولیک گردید. علاوه بر این افزایش معنی دار (P<0.05) غلظتهای سرمی فسفر، نیتروژن اوره و کراتینین در حالت انسداد مشاهده شد. در همین وضعیت کاهش معنی دار (P<0.05) درغلظتهای سدیم، کلر، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، فسفر، نیتروژن اوره و کراتینین و نیز کاهش معنی داری (P<0.05) در pH ادرار مشاهده شد. بطور کلی، گرفتگی ابتدای دوازدهه در گوسفند منجر به تغییرات بالینی و آزمایشگاهی چشمگیری می شود که در تشخیص بیماری از اهمیت ویژه ای برخوردار است.