تاثیر ال- کارنیتین خوراکی بر بافت بیضه، پارامترهای اسپرم و تولید روزانه اسپرم موش سوری بالغ

بررسی وزن بدن و بیضه، بافت بیضه، تعداد، تحرک، قابلیت زنده ماندن، مورفولوژی و کیفیت کروماتین اسپرم اپیدیدیم، تعداد اسپرماتید در هر گرم بافت بیضه (Testicular Spermatid Number; TSN) و تولید روزانه اسپرم (Daily Sperm Production; DSP) موش های سوری نر تیمار شده با ال- کارنیتین در این تحقیق موش های سوری نر نژاد NMRI (با میانگین سنی 4 هفته) انتخاب سپس به سه گروه تقسیم شدند. گروه های تجربی روزانه به مدت 14 روز به ترتیب با 1 و 10 میلی گرم ال- کارنیتین در 100 میکرولیتر آب دو بار تقطیر گاواژ شدند. گروه کنترل هیچ ماده ای دریافت نکرد. آنالیز اسپرم در پایان این زمان بر اساس معیارهای سازمان بهداشت جهانی (World Health Organization; WHO) انجام گرفت. برای بررسی مورفولوژی اسپرم ها از رنگ آمیزی پاپانیکولا و برای بررسی کیفیت کروماتین از رنگ آمیزی آنیلین بلو استفاده شد. بیضه چپ برای مطالعات بافتی در محلول بوئن ثابت شد و در آخر برش های بافتی با استفاده از روش هماتوکسیلین و ائوزین (Hematoxilin and Eosin; H&E) رنگ آمیزی شدند. پارانشیم بیضه راست هموژنیز شد و با استفاده از لام هموسایتومتر و فرمول های مربوطه TSN و DSP محاسبه گردید.
تجویز ال- کارنیتین باعث کاهش معنی دار در وزن بدن موش ها در مقایسه با گروه کنترل شد (05/0>p). همچنین ال- کارنیتین باعث افزایش درصد کیفیت کروماتین اسپرم اپیدیدیم نسبت به گروه کنترل شد، این افزایش از نظر آماری معنی دار (05/0>p) بود. در بقیه پارامترها بین سه گروه مورد مطالعه اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد.
یافته های مطالعه حاضر نشان داد که تجویز خوراکی ال- کارنیتین به موش های دارای اسپرماتوژنزیس طبیعی تاثیر معنی داری روی سیستم تولید مثل ندارد، بنابراین به نظر می رسد که ال- کارنیتین در حیوانات نورمواسپرمیک بی تاثیر باشد.