بررسی ارتباط علایم و عوارض بیماری برگر با میزان حساسیت به سرما و توزیع فصلی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهدای تجریش تهران طی سال های 1380 - 1386

حساسیت به سرما یا تشدید درد در مواجهه با سرما، از زودرس ترین علائم بروز بیماری برگر است. این طرح با هدف تعیین میزان حساسیت به سرما و توزیع فصلی مراجعات بیماران مبتلا به بیماری برگر مراجعه کننده به بیمارستان شهدای تجریش تهران از تاریخ 1/7/80 لغایت 1/7/86 انجام شد.
این مطالعه به روش توصیفی گذشته نگر انجام شد، بدین ترتیب که از بین بیماران مبتلا به بیماری برگر، مراجعه کننده به بیمارستان شهدای تجریش، تعداد 205 نفر به روش غیرتصادفی ساده انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز طرح با توجه به اطلاعات موجود در پرونده و مصاحبه با بیماران به دست آمد و در برگه های اطلاعاتی از پیش آماده شده یادداشت شد.
میانگین سن بیماران 08/13±96/45 سال بود. 197 نفر (1/96%) مرد و 8 نفر (9/3%) زن بودند. 190 نفر (7/92%) Smoker Active و 15 نفر (3/7%) Passive Smoker بودند. فصل شروع اولین علائم بیماری برگر در 36 نفر (6/17%) بهار، 26 نفر (7/12%) تابستان، 62 نفر (2/30%) پاییز، 81 نفر (5/39%) زمستان بود. در بین 205 نفر بیمار، در اولین مراجعه 170 نفر (9/82%) دارای زخم و 28 نفر (7/13%) دارای گانگرن بودند، که در 66 نفر (2/32%) آمپوتاسیون انجام شد.تمام بیماران در تمام مراجعات ماه های مختلف سال دارای درد بودند و با سرما دچار تشدید درد می شدند. تعداد مراجعات بعد از اولین مراجعه کاهش قابل ملاحظه ای داشته است که احتمالا به دلیل بهبود علایم در این بیماران به دنبال قطع سیگار، اجتناب از سرما و درمان های مختلف می باشد. یعنی با تدابیری همانند قطع سیگار، دارو و سمپاتکتومی، مراجعات بعدی کاهش میابد.
اکثر بیماران مبتلا به برگر اولین علائمشان در ابتدای بروز بیماری برگر در فصول سرد سال یعنی ترتیب زمستان و پاییز شروع می شود. بیماران برگری در مرحله حاد علائم نسبت به سرما حساس هستند، یعنی دچار تشدید درد می شوند. به نظر می رسد که قطع مصرف سیگار، تجویز دارو، سمپاتکتومی و راه های دیگر درمانی، به تدریج مراجعات بعدی بیماران را کاهش می دهد.