بررسی شیوع عوامل خطر در استئوآرتریت اولیه مفصل زانو

استئوآرتریت شایع ترین نوع آرتریت و بیماری مفصل زانو و از علل مهم درد و ناتوانی جسمی در انسان محسوب می شود. عوامل متعددی در پیدایش این بیماری دخالت دارند که به طور اولیه یا ثانویه منجر به تخریب غضروف مفصل می شوند. هدف از این مطالعه بررسی میزان عوامل خطر شایع در بروز استئوآرتریت مفصل زانو می باشد.
این مطالعه توصیفی مقطعی در بیمارانی که به علت درد و علائم آرتروز مفصل زانو در مدت 12 ماه به درمانگاه ارتوپدی مراجعه نمودند صورت گرفت. معیارهای مورد نظر جهت انتخاب بیماران موارد زیر بود: سن 40 سال یا بیشتر، علائم رادیولوژیک استئوآرتریت زانو، عدم سابقه شکستگی یا آسیب لیگامانی در مفصل و عدم بیماری زمینه ای شناخته شده مثل آرتریت روماتوئید. متغیرهای مورد مطالعه شامل سن، جنسیت، وزن بدن و شاخص توده بدنی (BMI)، شغل، نحوه سکونت و استفاده از نوع توالت، وجود استئوآرتریت(OA) در سایر مفاصل، دفورمیتی ژنوواروم، علائم رادیولوژیک و میزان یا درجه OA بودندکه با معاینه در یک پرسش نامه ثبت علائم انجام گردید.
بر اساس معاینه بالینی و رادیوگرافی، 400 بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو واجد شرایط در مطالعه تشخیص داده شدند. 5/69 درصد بیماران سن 60 سال و بالاتر داشتند.63 درصد بیماران مبتلا زن و 37 درصد موارد مرد بودند. در خانم های مبتلا 75 درصد موارد بعد از سنین یائسگی بودند. رابطه مستقیم بین میزان BMI، نحوه سکونت و دفرمیتی ژنوواروم مشاهده شد. 95 درصد کل بیماران، ژنوواروم درجه II تا III داشتند که بیشترین میزان(59 درصد) مربوط به درجه IV (پیشرفته) OA بود. 7/8 درصد بیماران، علائم OA را در سایر مفاصل داشتند.
چاقی، جنس مؤنث، سنین بعد از یائسگی، ژنوواروم و نحوه سکونت از عوامل همراه و مساعد در بیماران دچار استئوآرتریت زانو بودند. انجام تغییراتی در سبک و روش زندگی، کاهش وزن در افراد چاق و اصلاح دفرمیتی ژنوواروم قبل از پیدایش استئوآرتریت می تواند در پیش گیری یا کاهش شدت و علائم این بیماری مؤثر باشد. جهت بررسی سایر عوامل دخیل درپیدایش این بیماری همچون ژنتیک، متابولیک و تغذیه نیاز به مطالعات تکمیلی بیشتری درآینده خواهد بود.