فهرست مطالب نویسنده:
احمد دشت بزرگ
-
زمینه و هدفلیگامان صلیبی قدامی (ACL: Anterior Cruciate Ligament) ساختاری مهم در حفظ بیومکانیک زانو می باشد و بیشترین لیگامانی است که در زانو دچار آسیب می شود.MRI (Magnetic Resonance Imaging) باعث بهبود حساسیت (Sensitivity) و ویژگی (Specificity) در تشخیص آسیب های داخل مفصلی زانو گردیده است. در این مطالعه به مقایسه نتایج حاصل از دید مستقیم با MRI، در تشخیص پاتولوژی های داخل مفصلی، در بیماران با پارگیACL می پردازیم.روش بررسیهفتاد بیمار با معاینه بالینی وMRI مبنی بر پارگیACL ، با محدوده سنی بین 22 تا 45 سال، در لیست عمل جراحی بازسازیACL قرار گرفتند. در طی رویکرد مینی- آرتروتومی ابتدا زانو با دید مستقیم، برای پاتولوژی های داخل مفصلی بررسی و یافته ها ثبت گردید. سپس در صورت پارگیACL ، بازسازی انجام می شد. پس از جراحی، نتایج حاصل از دید مستقیم با نتایجMRI بیماران مقایسه شد. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی و توافق کاپا محاسبه گردید.یافته هااز هفتاد بیمار تحت مطالعه، 57 نفر مذکر و 13 نفر مونث بودند. ارزیابی ویژگیMRI برای پارگیACL 5/98 درصد؛ حساسیت و ویژگیMRI برای تشخیص پارگی منیسک داخلی 73 و 93 درصد؛ برای پارگی منیسک خارجی 87/5 و 95 درصد؛ و برای ضایعات غضروفی 40 و 96 درصد بود.نتیجه گیریآسیب هایACL و منیسک ها درMRI ، با درجه بالای حساسیت و ویژگی مشخص می شوند. لذا پیشنهاد می شودکهMRI بعنوان یک ابزار تشخیصی مناسب برای تشخیص آسیب های داخل مفصلی زانواستفاده گردد و منطقی به نظر می رسدکه قبل از انجام بازسازی ACL، بررسی زانو تحت دید مستقیم جهت تشخیص این آسیب ها انجام پذیرد.کلید واژگان: پارگی ACL, MRI, دید مستقیم, آسیب های داخل مفصلیBackground and ObjectivesThe anterior cruciate ligament (ACL) is an important structure for maintaining the normal biomechanics of the knee and is the most commonly injured knee ligament. MRI has proved sensitivity and specificity in detecting intraarticular knee pathologies. The aim of this study was to compare the result of direct vision and MRI in detecting intraarticular pathologies in patient with ACL tearing. Subjects andMethodsSeventy patients with clinical examination and MRI of ACL tearing entered in the study. The age range was between 22 and 45 years (57 men and 13 women). The patients were scheduled for ACL reconstruction via mini- arthrotomy approach. After miniarthrotomy, the knee was examined directly for intraarticular pathology and if ACL was torn, ACL reconstruction was performed. The result of direct vision was recorded and compare with MRI of the patients after surgery. Sensitivity, specificity, positive and negative predictive values and kappa agreement measures were calculated.ResultsMRI had 98.5% sensitivity for ACL injuries. While for medial meniscus injuries, 73% sensitivity, and 93% specificity, for lateral meniscus 87.5% sensitivity and 95% specificit and for osteochondral lesions 40% sensitivity and 96% specificity.ConclusionInjuries to menisci and cruciate ligaments can be diagnosed on MRI with a high degree of sensitivity and specificity. We recommend MRI as the primary diagnostic tool for internal knee derangements; however, in cases of ACL reconstruction it is advisable to use direct vision viewing of the knee before beginning the reconstruction.Keywords: ACL Tearing, MRI, Direct vision, Intraarticularpathologies
-
زمینه و هدفدرگیری عصب مدیان در مچ دست یکی از شایع ترین نوروپاتی های فشاری بوده که موجب مراجعه بیمار به درمانگاه های بیماران جسمی و حرکتی اعم از ارتوپدی، نورولوژی یا طب فیزیکی می شود. برای تعیین میزان آسیب عصب از گزارش شدت درد توسط بیمار، معاینه، علایم کلینیکی و میزان اختلالات در بررسی های الکترودیاگنوزیس (EDX) استفاده می شود. هدف این مطالعه بررسی ارتباط میان شدت شکایت درد با علائم بالینی، مدت بیماری و یافته های الکترودیاگنوس بود.روش بررسیدر طی دو سال، تمام بیمارانی که برای درد دست ها و علایم سندرم مجرای مچ دست به بیمارستان امام خمینی (ره) مراجعه نمودند از نظر شدت و مدت درد، علایم کلنیکی و الکترودیاگنوس بررسی و به کمک روش های آماری میان آنان ارتباط سنجی به عمل آمد.یافته ها370 بیمار شامل 234 زن و 136 مرد با میانگین سنی 6/ 12±5/ 47 سال بررسی شدند. گزارش شدت درد 02/ 2±09/ 6 بود. اختلالات EDX در 104 بیمار خیلی خفیف (Minimal CTS)؛ و 166 بیمار، خفیف (Mild CTS)؛ و 59 بیمار متوسط (Moderate CTS)؛ و در 41 بیمار گرفتاری شدید (Severe CTS) بود. بررسی های آماری نشان داد گزارش شدت درد با اختلالات الکترودیاگنوس ارتباط معنا داری ندارد، ولی مدت ابتلا با علایم الکترودیاگنوس ارتباط داشت (0/35= rو 0/001= P). لیکن میان شدت علایم بالینی با اختلالات الکترودیاگنوس ارتباط معنادار بود (0/54=r و 0/0001=P).نتیجه گیریدر ارزیابی شدت گرفتاری عصب مدیان در سندرم تونل کارپال لازم غیر از درد، باید به شدت علایم کلینیکی بیمار و شدت اختلالات الکتروفیزیولوژیک توجه نمود و گزارش شدت درد توسط بیمار با شدت گرفتاری عصب تطابق ندارد.
کلید واژگان: سندرم مجرای مچ دستی, شدت درد, الکترودیاگتوزیس, مدت بیماریBackground And ObjectivesMedian nerve involvement in wrist is one of the most common compression neuropathy which drives patients to musculocutaneus clinics such as orthopedic, neurology, physical medicine and rehabilitation clinics. For estimating the extent of nerve injury, the level of patient's pain severity, clinical and abnormalities in electrodiagnostic (EDX) data are employed. The aim of this study was to access the correlation between degree of pain complain, clinical symptom severity and duration of disease with EDX findings. Subjects andMethodsDuring two years period, all the patients referred to Imam Khomeini hospital with pain in wrist and symptoms of carpal tunnel syndrome were included. Correlation between the severity of clinical symptoms, disease duration and pain, with electrodiagnistic findings were analyzed statistically.ResultsA total of 370 patients (234 females and 136 males) were recruited in this study. Based on electrodiagnostic findings, 104 patients suffered from minimal type, 166 with mild, 59 with moderate and 41 with severe forms of the disease. The patient's report of pain severity did not show correlation with electrodiagnostic findings. But the duration of the disease was correlated with electrodiagnostic findings (P=0.0001, r= 0.35). The electrodiagnostic abnormality was correlated with the clinical symptom severity (P= 0.0001, r= 0.54).ConclusionIn order to evaluate severity of median nerve involvement in carpal tunnel syndrome, severity of patients clinical symptom and the electrodiagnostic findings are more reliable than severity of pain complain reported by patients.Keywords: Carpal Tunnel Syndrome, Pain Severity, Electrodiagnosis, Disease Duration -
زمینه و هدفپروتز تعویض کامل مفصل هیپ (Total Hip Arthroplasty (THA؛ شامل جزء استابولار (Cup) و فمورال (Stem) می باشد. زوایای Inclination و Anteversion تاثیرات مهمی بر عمر پروتز، میزان در رفتگی، ایجاد عوارض THA دارد. لذا بر آن شدیم که تاثیر زاویه Inclination را بر روی نتایج درمانی THA بررسی نماییم.روش بررسیاین مطالعه آینده نگر بر روی 20 بیمار که در سال 1391 و 1392 در بیمارستان رازی اهواز با آرتروپلاستی هیپ انجام شد. متوسط سنی این بیماران 54/35 و شامل 11 مرد و 9 زن بودند، برای تمام بیماران قبل و بعد از عمل جراحی (Modified Harris Hip Score (MHHS تکمیل گردید. بیماران برای دوره 24-6 با متوسط 17/5 ماه تحت پی گیری قرار گرفتند؛ و نتایج درمانی عمل جراحی با توجه به زاویه Inclination≤45 و Inclination˃45 با روش های آماری آزمون تی جفتی، ویل کاکسون و مان ویتنی مقایسه گردید.یافته هادر این تحقیق 20 بیمار (11 مرد و 9 زن) مورد مطالعه قرار گرفتند. 12 بیمار بعد از جراحی Inclination ≤ 45 داشتند. 60% هیپ چپ و 40% هیپ راست مورد جراحی قرار گرفت. قبل از جراحی Mean Total Score=33/45 و بعد از عمل جراحی 35/68 بود. متغیرهایی مانند: درد، لنگش؛ نیاز به استفاده از عصا، توانایی طی مسافت؛ توانایی بالا رفتن از پله؛ توانایی پوشیدن کفش؛ مدت زمانی تحمل نشستن؛ اختلاف طول اندام و دامنه حرکات اختلاف معناداری با (0/05< P) در دو گروه بیماران مشاهده نشد.نتیجه گیریبر اساس این مطالعه، به نظر می رسد که مقدار Inclination تاثیری بر Functional Outcome و کیفیت زندگی افرادی که عمل جراحی تعویض مفصل هیپ برای آنها انجام شده است، ندارد.
کلید واژگان: تعویض کامل مفصل هیپ, سیستم امتیاز دهی تعدیل شده هریس, زاویه Inclination, کاپ استابولومBackgrounds andObjectiveTotal hip arthroplasty (THA) is most effective adult reconstructive orthopedic procedure. The implant includes acetabular (cup) and femoral part. Cup-Angle in sagittal plan, Inclination; influences wear of prosthesis. In this study we tried to assess the results of Inclination on functional outcome and quality of life in two groups of patients with Inclination≤45 and >45 degrees. Subjects andMethodsIn this prospective study which was carried out on twenty patient who undergone THA between March 2012 and 2014 in Ahvaz Razi Hospital. Mean age was 54. 35 (Range25-78) and 11 men and 9 women. Patients were divided in two groups with an Inclination ˃45 and ≤45. Before the operation, Modified Harris Hip scores were completed for each patient. The mean follow up was 17. 5 months (Range 6-24). Xray was taken monthly until six months and after 1 and 2 yr of follow up. MHHS completed at end of follow up period and results were compared between groups. Variable scoring and data were analyzed with paired T test, Wilcoxon, and Man-Whitney tests.Results12 patients had Inclination≤ 45 and 8 patients had Inclination >45. Mean total score before and after THA were 33. 45& 68. 35. Analysis of data showed that pain، limping، need for walking-aid، ability of walking, ability of staring، shoe-wearing، sitting-time، limb leg discrepancy and range of motion were not significantly different between two groups (P>0. 05).ConclusionThis study suggests that cup Inclination does not influence the functional outcome and quality of life in THA patients on follow up.Keywords: THA, Inclination Angle, Acetabular Cup -
زمینه و هدفACLیکی از مهمترین لیگامان های تثبیت کننده زانو می باشد که میزان بروز پارگی آن خصوصا در ورزشکاران قابل توجه بوده و بازسازی آن بسیار اهمیت دارد. هدف از طراحی این مطالعه ارزیابی نتایج درمانی کوتاه مدت بیماران مراجعه کننده با پارگی لیگامان صلیبی قدامی است که به روش آرتروسکوپیک با استفاده از تاندون چهار لایه همسترینگ عمل شده اند.روش بررسیدر این مطالعه توصیفی 74 بیمار با پارگی رباط صلیبی قدامی که طی سال های 1388 -1391 به روش آرتروسکوپیک و با استفاده از تاندون چهار لایه همسترینگ عمل شده بودند، تحت ارزیابی با معیار LYSHOLM قرار گرفتند.یافته هابیماران شامل 70 مرد و 4 زن با میانگین سنی 29/9 سال بودند. در 39 بیمار زانوی چپ و در 35 بیمار زانوی راست درگیر بود. در ارزیابی پس از عمل میانگین نمره LYSHOLM بیماران 9/69± 96/66 بود که 1 بیمار (1/4 درصد) در دسته Poor، 3 بیمار (4/1 درصد) در دستهFair، 12 بیمار (16/2درصد) در دسته Good و 58 بیمار (78/4 درصد) در دسته Excellent قرار گرفتند.نتیجه گیریبازسازی آرتروسکوپیک رباط ACL با استفاده از تاندون چهار لایه همسترینگ یک روش مناسب و با خطر کم در درمان پارگی ACL می باشد که می تواند تا حدود زیادی پایداری مفصل زانو را پس از پارگی ACL به حالت اولیه برگرداند.
کلید واژگان: بازسازی, آرتروسکوپیک, لیگامان صلیبی قدامی, اتوگرافت چهار لایه تاندون همسترینگBackground And ObjectiveACL is one of knee’s most important stabilizers. Since the rupture incidence of ACL is relatively high in athletes, its reconstruction is critical. In this study, we examined the short-term results of arthroscopic anterior cruciate ligament reconstruction with using four-layer hamstring tendon auto-graft. Subjects andMethodsIn this study, 74 patients with anterior cruciate ligament rupture who had been operated over a three-year period in Emam Khomeini Hospital, Ahvaz, Iran using reconstruction with arthroscopic four-layer hamstring tendon auto-graft., went under evaluation with LYSHOLM knee scale.ResultsPatients comprised of 70 men and 4 women with a mean age of 29.9 years. In 39 patients, left knee and in 35, right knee was involved. Patients’ LYSHOLM mean score on last visit was 96.66±9.69 of which 1 patient (1.4 %) were categorized as poor, 3 patients (4.1%) as fair, 12 patients (16.2 %) as good and 58 patients (78.4%) as excellent.Conclusionsarthroscopic reconstruction of ACL Ligament using four-layer hamstring tendon is a convenient and low-risk treatment in ACL reconstruction, which can largely restore knee sustainability after ACL reconstruction. LYSHOLM scale is considered us a useful technique in evaluating knee function in patients after reconstruction.Keywords: Arthroscopic, Reconstruction, Anterior Cruciate Ligament (ACL, four Layers hamstrings tendon auto, graft -
زمینهبرای درمان شکستگی های خردشده دیستال رادیوس، فیکساتور خارجی یک روش درمانی مناسب می باشد ولی در مورد پین گذاری همزمان با فیکساتور اتفاق نظر وجود ندارد. هدف از این تحقیق، مقایسه نتایج درمان شکستگی های خردشده دیستال رادیوس با جااندازی بسته و فیکساتور خارجی با و بدون استفاده از پین بود.روش هااین مطالعه آینده نگر بر روی 62 بیمار با شکستگی دیستال رادیوس تایپ III فرناندز انجام گرفت. درمان به دو روش جااندازی بسته و فیکسانور خارجی (30 بیمار) و جااندازی بسته، فیکساتورخارجی و پین گذاری در دیسال رادیوس (32 بیمار) انجام شد. رادیوگرافی رخ و نیمرخ مچ دست قبل از عمل، یک هفته، 3 هفته و 3 ماه بعد از عمل گرفته شد.یافته هابین دورسی فلکشن مچ دست در گروه پین (2/9±5/43) و بدون پین (9/6±3/41) تفاوت معنادار نبود (099/0 =P). میانگین پالماز فلکشن در گروه بدون پین 6/10±3/48 و گروه پین 6/8±8/50 درجه بود (041/0=P). میانگین حرکت مچ به خارج در گروه بدون پین و با پین به ترتیب 3/16 درجه و 2/17 درجه و حرکت به داخل در دو گروه به ترتیب 22 درجه و 6/23 درجه بود. میانگین اختلاف طول رادیوس در گروه با و بدون پین به ترتیب 5/1 و 6/1 میلی متر بود. همچنین بین ایندکس های رادیوگرافی Radial Inclination و Volar Tilt نیز در دو گروه اختلاف معنا دار دیده نشد.نتیجه گیریدر شکستگی های خردشده دیستال رادیوس که با فیکساتور خارجی درمان شدند گذاشتن پین های اضافی، کمکی به ثابت کردن بیشتر و نتایج بهتر شکستگی نمی کند.
BackgroundExternal fixator is anappropriate device for the treatment of comminuted distal radius fractures, but there is no consensus about simultaneous supplementary percutaneous pinning. The present study was conducted to determine the short-term outcomes of comminuted distal radius fracture treated by close reduction and external fixation with and without supplementary pinning.MethodsThis prospective study was carried out on 62 patients with distal radius fracture type III. All consecutive patients were treated by close reduction and External Fixator (EXF) (N=30) and close reduction, External Fixator (EXF) with supplemental percutaneous pinning (N=32). Radiographic images of the wrist were takenbefore treatment and 1 week, 3 weeks and3 months after treatment.ResultsThere was no significant difference between the Dorsiflexion (DF)means of the wrist in the pin (43.5±9.2) and no-pin (41.3±6.9) groups (P=0.099). There was also a significant difference between the Palmar Flexion (PF) means of the wrist in the pin (50.8±8.6) and no-pin (48.3±10.6) groups (p=0.041). Further, the means of wrist extension in the no-pin and pin groups were 16.3° and 17.2°, respectively, and for the wrist flexion in the no-pin and pin groups were 22° and 13.6°, respectively. The means of radial length difference in the pin and no-pin groups were 1.5 and 1.6 mm, respectively. Moreover, no significant difference was observed between radiographic indices of Radial Inclination (RI) and Volar Tilt (VT) in both groups.ConclusionsInsertion of percutaneous pinning did not contribute to the improvement of comminuted distal radius fractures treated with external fixator.Keywords: Distal radius fracture, close reduction, external fixator, percutaneous pinning -
پیشزمینهاستئومیلیت هماتوژن حاد نوعی التهاب استخوان در دوران کودکی و نوجوانی خصوصا در پسرها می باشد که معمولا متافیز استخوان های بلند بخصوص تیبیا را درگیر می کند. هدف از این مطالعه بررسی سوش شایع و استخوان های درگیر در کودکان بود.مواد و روش هادر یک بررسی گذشته نگر، پرونده پزشکی 111 کودک زیر 13سال مبتلا به استئومیلیت هماتوژن حاد بستری شده در دو بیمارستان شهر اهواز بین سال های 1375تا 1385مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور متغیرهای سوش میکروبی و استخوان درگیر در جامعه مورد مطالعه بررسی شدند.یافته هانتایج نشان داد استئومیلیت هماتوژن حاد در پسرها 3.27 برابر دخترها بود. شایع ترین استخوان درگیر در پسرها دیستال تیبیا و در دخترها پروگزیمال فمور بود. در 68.89% بیماران کشت ترشحات چرکی مثبت بود و استافیلوکوک اورئوس شایع ترین ارگانیسم در هر دو جنس بود.نتیجه گیریاستومیلیت هماتوژن حاد در پسران به طور چشمگیری شایع تر می باشد. همچنین نوع استخوان درگیر شایع در پسرها و دخترها متفاوت است.؛ اما سوش میکروبی شایع در هر دو جنس یکسان و با درص بالایی استافیلوکوک اورئوس می باشد.
کلید واژگان: استئومیلیت, اپیدمیولوژی, کودک, استخوان, عفونتBackgroundAcute Hematogenous Osteomyelitis (AHO) is a potentially dangerous disease of childhood which is often seen in boys and involves the metaphysis of lower extremity، especially tibia. The aim of this study is to review the common bones and common organisms involved in hematogenous osteomyelitis in children.MethodsIn this retrospective study، the data of 111 children with acute hematogenous osteomyelitis admitted between 1997 and 2006 in two training hospitals in Ahvaz، Iran was studied. The responsible organism and the involved bone are the cases of interest in this study.ResultsAcute hematogenous osteomyelitis was 3. 27 times more common in boys than girls. The most common site of involvement was distal tibia in boys and proximal femur in girls. In 68. 89% of the patients the culture of the involved bone was positive and the most common organism was staphylococcus aureus in both sexes.ConclusionsAcute hematogenous osteomyelitis is more common in boys than girls. The most common site of involvement was different in boys and girls but the most common responsible organism for infection was staphylococcus aureus in both genders.Keywords: Osteomyelitis, Epidemiology, Child, Bone, Infection -
پیشزمینهجااندازی دررفتگی مادرزادی لگن در سنین بالاتر از 18 ماه اکثرا با استئوتومی لگن تکمیل می شود. هدف از این پژوهش بررسی نتایج جراحی واروس دیروتیشن و کوتاه سازی استخوان ران بدون استئومی لگن در درمان دررفتگی بود که دیر شناسایی شده و یا درمان غیرجراحی در آنها ناموفق بود.مواد و روش هادر 67 ران مبتلا به دررفتگی مادرزادی (46 بیمار شامل 36 دختر و 10 پسر) که دیر شناسایی شده بودند و در طیف سنی 18 ماه تا 10سال قرار داشتند، عمل جراحی واروس دیروتیشن و کوتاه سازی استخوان ران پس از انجام جااندازی در یک مرکز درمانی اهواز انجام شد. بیماران تا زمان وزن گذاری کامل و خارج کردن پلاک پیگیری شدند.یافته هاجااندازی کامل در 67 ران انجام شد. پس از 26 ماه اندکس استابولوم در بیماران به میزان 6 درجه کاهش یافت. در 61 ران (91%) نیمه دررفتگی یا دررفتگی مجدد بعد از خارج کردن پلاک دیده نشد اما در 6 ران (9%) به دلیل دیسپلازی باقی مانده و دررفتگی مجدد استئوتومی لگن انجام شد. نود درصد بیماران در کلاس I و II طبقه بندی «سورین» قرار داشتند.نتیجه گیریاستئوتومی واروس دیروتیشن همراه با کوتاه سازی استخوان ران درمانی آسان و قابل اعتماد برای بیماران مبتلا به دررفتگی مادرزادی مفصل ران می باشد. اگر چه میزان موفقیت این روش درمانی 90% است، با این وجود پیگیری طولانی تر برای بررسی میزان دیسپلازی باقیمانده در استابولوم و سایر مشکلات احتمالی نیاز می باشد.
کلید واژگان: دررفتگی مادرزادی ران, استئوتومی, فمورBackgroundIn patients with late diagnosis of DDH after open reduction of the hip joint، we can use pelvic osteotomy or varus-derotational osteotomy (VDO) of the femur to make the open reduction more stable. The goal of the present study is to report on redirection of the femoral head towards acetabulum by femoral osteotomy.MethodsIn this prospective study we performed only VDO in 67 hips in 46 patients (36 females، 10 males) after open reduction of the hip in cases of 18 months to 10 years of age whom Salter innominate osteotomy was needed in a hospital in Ahvaz، Iran. The patients were followed up until complete weight bearing and plate removal.ResultsConcentric reduction was achieved in 67 hips. Acetabular index showed 6 degrees of reduction after 26 months. No redislocation was seen after plate removal in 61 hips (91%) but pelvic osteotomy was done in 6 hips (9%) due to redislocation or residual displasia. Ninety percent of patients were classified as group 1 or 2 in «severin» classification.ConclusionsVDO is a simple operation with low complication rate. Although more than 90% success rate was observed in these patients، in order to see possible residual dysplasia in these patients longer follow-ups are needed.Keywords: Congenital hip dislocation, Osteotomy, Femur -
پیشزمینهشکستگی گردن استخوان ران یک شکستگی ناشایع و جدی در بالغین جوان می باشد و عوارض زیادی به همراه دارد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان جراحی این شکستگی به روش جااندازی و ثابت کردن با پیچ بود.مواد و روش هادر این مطالعه آینده نگر (از سال 1385 تا 1388)، 42 بیمار با میانگین سنی 37 سال (6015 سال) که به علت شکستگی گردن استخوان ران ناشی از ضربه در دو بیمارستان اهواز با جراحی و تثبیت شکستگی با پیچ درمان شدند مورد بررسی قرار گرفتند. تمامی بیماران 24 ساعت بعد از شکستگی جراحی شدند. در همه بیماران ابتدا جااندازی بسته و در صورت عدم موفقیت جااندازی باز استفاده گردید. میانگین زمان پیگیری 15 ماه بود.یافته هابراساس طبقه بندی «گاردن» 2 بیمار شکستگی نوع I، 3 بیمار نوع II، 18 بیمار نوع III و 19 بیمار نوع IV داشتند. سی و دو بیمار به روش باز (2/76%) و 10 بیمار به روش بسته (8/23%) درمان شدند. 12 بیمار (6/28%) جوش نخوردگی و 7 بیمار (7/16%) نکروز سر فمور داشتند که 4 مورد با جوش خوردگی همراه بود. تمامی جوش نخوردگی ها در بیماران با جااندازی باز اتفاق افتاد.نتیجه گیریشکستگی گردن استخوان ران با عوارض زیادی همراه است؛ بخصوص اگر استفاده از شیوه جااندازی باز ضروری باشد.
کلید واژگان: شکستگی گردن فمور, تثبیت داخلی شکستگی, نتیجه درمانBackgroundFemoral neck fractures is uncommon but serious injuries in young adult with high complication rate. This study was designed to evaluate the outcome of surgical treatment of such a fracture fixed by screw in.MethodsIn a deh1ive prospective study form 2006 to 2009 42 patients with the mean age of 37 years (15–60 yrs) were treated by closed or open reduction and screw fixation for femoral neak fractures in two university hospitals in Ahvaz- Iran. They all received surgery within the first 24 hours after injury. They were followed for 15 months on average.ResultsIn accordance with Garden classification 2 patients were type I 3 type II 18 type III and 19 type IV Gorden fractures. Thirty two cases were fixed by open reduction and fixation and 10 by closed reduction. Union was achieved in 30 pateints. The 12 (28.6%) cases of nonunion were seen in the ones who received open reduction and fixation. Avascular necrosis was observed in 7 patients (16.7%) 4 of whom had obtained union.ConclusionFemoral neck fracture is associated with high complication rate in particular if open reduction becomes necessary. -
زمینه و هدفاستئوآرتریت شایع ترین نوع آرتریت و بیماری مفصل زانو و از علل مهم درد و ناتوانی جسمی در انسان محسوب می شود. عوامل متعددی در پیدایش این بیماری دخالت دارند که به طور اولیه یا ثانویه منجر به تخریب غضروف مفصل می شوند. هدف از این مطالعه بررسی میزان عوامل خطر شایع در بروز استئوآرتریت مفصل زانو می باشد.روش بررسیاین مطالعه توصیفی مقطعی در بیمارانی که به علت درد و علائم آرتروز مفصل زانو در مدت 12 ماه به درمانگاه ارتوپدی مراجعه نمودند صورت گرفت. معیارهای مورد نظر جهت انتخاب بیماران موارد زیر بود: سن 40 سال یا بیشتر، علائم رادیولوژیک استئوآرتریت زانو، عدم سابقه شکستگی یا آسیب لیگامانی در مفصل و عدم بیماری زمینه ای شناخته شده مثل آرتریت روماتوئید. متغیرهای مورد مطالعه شامل سن، جنسیت، وزن بدن و شاخص توده بدنی (BMI)، شغل، نحوه سکونت و استفاده از نوع توالت، وجود استئوآرتریت(OA) در سایر مفاصل، دفورمیتی ژنوواروم، علائم رادیولوژیک و میزان یا درجه OA بودندکه با معاینه در یک پرسش نامه ثبت علائم انجام گردید.یافته هابر اساس معاینه بالینی و رادیوگرافی، 400 بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو واجد شرایط در مطالعه تشخیص داده شدند. 5/69 درصد بیماران سن 60 سال و بالاتر داشتند.63 درصد بیماران مبتلا زن و 37 درصد موارد مرد بودند. در خانم های مبتلا 75 درصد موارد بعد از سنین یائسگی بودند. رابطه مستقیم بین میزان BMI، نحوه سکونت و دفرمیتی ژنوواروم مشاهده شد. 95 درصد کل بیماران، ژنوواروم درجه II تا III داشتند که بیشترین میزان(59 درصد) مربوط به درجه IV (پیشرفته) OA بود. 7/8 درصد بیماران، علائم OA را در سایر مفاصل داشتند.نتیجه گیریچاقی، جنس مؤنث، سنین بعد از یائسگی، ژنوواروم و نحوه سکونت از عوامل همراه و مساعد در بیماران دچار استئوآرتریت زانو بودند. انجام تغییراتی در سبک و روش زندگی، کاهش وزن در افراد چاق و اصلاح دفرمیتی ژنوواروم قبل از پیدایش استئوآرتریت می تواند در پیش گیری یا کاهش شدت و علائم این بیماری مؤثر باشد. جهت بررسی سایر عوامل دخیل درپیدایش این بیماری همچون ژنتیک، متابولیک و تغذیه نیاز به مطالعات تکمیلی بیشتری درآینده خواهد بود.
ObjectiveThe aim of this study was to investigate the prevalence of these factors in knee osteoarthritis (OA).Subjects andMethodsThis prospective cross-sectional descriptive study was performed during a period of 12 months. Inclusion criteria consisted of symptomatic or radiologic OA in patients of more than 40 years of age without previous disease or trauma to the knee joint. The patient's age, sex, BMI, living style, any kind of knee deformity as well as questionnaire-based Modified Oxford Knee Score was recorded for each patient.ResultsFour hundred patients with knee OA were observed. Sixty nine and half percent were 60 years or older. 63% were women and 37% were men. Seventy five percent of women were postmenopausal. There was a direct relationship between increase in BMI and genuvarum deformity there was increased occurrence of more severe OA in other joints (e.g. spine) in 8.7% of the patients.ConclusionThe most common risk factors associated with knee osteoarthritis were obesity, aging, female gender, post menopause, genuvarum and traditional habits such as kneeling, and squatting. By correcting and modifying some of these factors, such as correction osteotomy for genovarum before 40 years old age, the rate or symptoms of the knee OA can be decreased or minimized. Additional research is required to determine the other risk factors such as the effects of genetics, metabolism and nutrition in this disease. -
پیشزمینهشکستگی اینترتروکانتریک جزء شکستگی های شایع در افراد سالمند بالای 70 سال می باشد. با وجود آن که تثبیت شکستگی، بهترین درمان است، ولی عوارض آن به دلیل سن بالا و مشکلات همراه بسیار بالا می باشد. هدف از این مطالعه، گزارش نتایج درمان جراحی شکستگی اینترتروکاننتریک هیپ بود.مواد و روش هادر یک مطالعه توصیفی آینده نگر، کلیه بیمارانی که به علت شکستگی اینترتروکانتریک طی دو سال در دو بیمارستان آموزشی اهواز تحت عمل جراحی تثبیت داخلی با روش پیچ و پلاک دینامیک (DHS) قرار گرفته بودند، بررسی شدند. 84 بیمار با میانگین سنی 4/73 سال (98-59 سال) تحت مطالعه قرار گرفتند که از این تعداد 34 (5/40%) مرد و 50 (5/59%) زن) بودند. بیماران حداقل به مدت یک سال مورد پیگیری قرار گرفتند.یافته هاهشت بیمار (5/9%) کوتاهی اندام بیش از 2 سانتی متر داشتند. 4 بیمار (7/4%) دچار عارضه بیرون زدگی وسیله شدند. 8 بیمار (5/9%) دچار بدجوش خوردن شکستگی به صورت بدشکلی واروس، 1 بیمار (1/1%) دچار نکروز آواسکولار سرفمور، 13 بیمار (4/15%) عفونت عمل، و 2 بیمار (3/2%) دچار بدجوش خوردگی شکستگی محل شدند. 9 بیمار (7/10%) طی 24 هفته فوت کردند. 10 بیمار (9/11%) تحت عمل جراحی و تثبیت مجدد قرار گرفتند. میانگین زمان برگشت به فعالیت قبل از عمل 5 هفته بود.نتیجه گیریعوارض شکستگی های اینترتروک هیپ، حتی پس از تثبیت با پیچ و پلاک بالا می باشد. به جز درصد بالاتر عفونت، سایر یافته ها با مطالعات مشابه در پیشینه تحقیق، هسمو است.
کلید واژگان: شکستگی هیپ, تثبیت شکستگی, عوارضBackgroundIntetrochanteric hip fracture commonly affects over 70 years old people. While the best acceptable treatment is early fixation the complication rate is fairly high because of patient's older age and associated age-related comorbidities. We would like to report our experience with the outcome of fixation of such fractures in our locality.MethodsIn a deh1ive study all the intertrochanteric fractures treated with compression screw-plate system during a 2 year period in two hospitals of Ahwaz were studied. 84 patients with mean age of 73.4 (range of 59 to 98 years) were assessed. 34 (40.5%) male and 50 (59.5%) female constituted the study group. Patients with a minimum of one year follow-up were evaluated.ResultsThe complications consisted of 8 (9.5%) varus 8 (9.5%) shortening 4 (4.7%) fixation "cut-out" 1 (1.1%) AVN 13 (15.4%) wound infection and 2 (2.3%) non-union 9 (10.7%) mortality in 24 weeks. 10 (11.9%) underwent re-operation and re-fixation. The average time to returning to pre-fracture activity was 5 months.ConclusionComplication rate is relatively high in intetrochanteric hip fractures even after screw-plate fixation. Except for high infection rate in our series the overall results are similar to the other reports in the literature. -
هدفهنوز جدی ترین عارضه بعد از اعمال جراحی کارگذاری ایمپلنت های ارتوپدی در تروما عفونت باکتریائی می باشد علی رغم پیشرفتهائی که درتکنیک های جراحی و طرح ایمپلانت ها صورت گرفته دامنهء شیوع عفونت درجراحیT.H.A1 بین 2/1-8/. درصد می باشد و برای شکستگی های بسته 1/8-6/3 درصد و درشکستگی های باز درجراحی تروماها 2/21-5/17درصد ذکر شده است. هدف از این مطالعه تعیین شیوع عفونت پس از اعمال جراحی ثابت کردن شکستگی ها و بررسی عوامل تاثیر گذار در این عفونتها می باشد.روش بررسیاین مطالعه توصیفی- تحلیلی طی سالهای 84-1383 دربخش ارتوپدی بیمارستان رازی اهواز انجام شده است.تمامی بیماران طی این مدت بعلت شکستگی در اندام تحتانی و فوقانی بستری شده و تحت عمل جراحی ثابت کردن داخلی شکستگی قرار گرفته بودند وارد مطالعه شدند. درپی گیری این بیماران در صورتی که علائم بالینی و آزمایشگاهی عفونت دیده می شد. کشت از بافت های عمقی تهیه می گردید و اطلاعات مربوط به سن- جنس و عوامل زمینه ساز و ایجاد کننده عفونت در پرسشنامه ای تکمیل می شد.یافته هادر طی مطالعه 1573 بیمار بعلت شکستگی تحت درمان جراحی ثابت کردن داخلی قرار گرفته بودند که از این تعداد 1239 نفر(7/78درصد) مرد و 334 نفر(3/21درصد) زن بوده اند. تعداد شکستگی های بسته 1349مورد (8/85درصد) وتعداد شکستگی های باز 224 مورد (2/14درصد) و از میان بیمارانی که تحت درمان جراحی قرار گرفته بودند 60 بیمار(7/3درصد) علائم بالینی و آزمایشگاهی عفونت عمل را ازخود نشان دادند که 56 مورد این عفونت ها دراندام تحتانی و 4 مورد در اندام فوقانی بوده است. میزان عفونت درشکستگی های بسته 55/1درصد ودرشکستگی های باز 41/17درصد بوده است درشکستگی های باز با تغییر تیپ شکستگی (از I به IIIc) میزان شیوع عفونت نیز افزایش داشته است. شایعترین میکروارگانیسم بدست آمده ازکشت بیماران پسودوموناس (3/23درصد) کلبسیلا (6/21درصد) واستاف طلائی (6/11درصد) بوده است. 25درصد بیماران مبتلا به عفونت، سابقه مصرف سیگار به میزان روزی 10 عدد یا بیشتر را داشته اند همچنین 6/8درصد بیماران عفونت مجاری ادراری و 6/6درصد سابقه دیابت داشته اند.نتیجه گیریمیزان شیوع عفونت درشکستگی های بسته دراین مطالعه مطابق آمارهای جهانی است درحالیکه میزان شیوع عفونت درشکستگی های باز مخصوصا شکستگی های باز تیپ IIIc-IIIb-IIIa-II بیشتر ازحد انتظار می باشد. سوش میکروبی غالب زخمها نیز بجای استاف طلائی(11درصد)،پسودوموناس (23درصد) و کلبسیلا (21درصد) می باشد. ازعوامل مساعد کننده برای پیدایش عفونت دیابت و بعد عفونت ادراری را می توان نام برد. در 25درصد کل بیماران نیز مصرف10 عدد یا بیشتر سیگار مشاهده شده است.
کلید واژگان: عفونت, شستگی, ثابت کردن داخلی, سوش میکروبی, عوامل مساعد کننده
بدانید!
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.