اثرات مکمل نمودن روغن ماهی، روغن گلرنگ و موننسین بر عملکرد، پارامترهای تخمیر شکمبه ای و متابولیت های پلاسما در گوسفند شال

32 راس میش شیرده در 8 گروه، به مدت 10 هفته با یکی از 8 جیره، شاهد و یا جیره های به ترتیب مکمل شده با روغن ماهی (FO)، روغن گلرنگ (SO)، موننسین(MO)، روغن ماهی وگلرنگ(FS)، روغن ماهی وموننسین(FM)، روغن گلرنگ وموننسین(SM)، روغن ماهی و گلرنگ وموننسین(FSM) تغذیه شدند. مقدار خوراک عرضه شده و باقیمانده خوراک هر میش بطور روزانه ثبت گردید. از هر میش بطور هفتگی نمونه شیر و در روز آخرنمونه مایع شکمبه و پلاسما گرفته شد. به غیر از جیره SO، سایر جیره ها باعث کاهش مصرف ماده خشک گردیدند. میش های تغذیه شده با موننسین، تولید شیر کمتری داشتند. اگرچه درصد چربی شیر تنها در تیمارهای FS، FMو FSMبطور قابل توجهی پائین تر از گروه کنترل بود اما میزان تولید (روزانه) چربی شیر در میش های تغذیه شده از جیره های MOوSM نیز کاهش یافت. درصد ومیزان تولید پروتئین شیربه ترتیب در تیمارهای FS،FSM و MO، FS، FM، SMو FSMکاهش داشت. جیره MO باعث افزایش غلظت ازت اوره ای شیرشد. تغذیه روغن ماهی و گلرنگ باعث کاهش تعداد پروتوزوآ و نسبت استات به پروپیونات در مایع شکمبه شد. غلظت های پلاسمایی گلوکز و اوره تحت تاثیر قرار نگرفت اما میزان تری گلیسریدها، کلسترول کل و کلسترول با چگالی بالا در پلاسمای میش های تغذیه شده با جیره های حاوی روغن بالاتر بود. نتایج نشان داد که استفاده همزمان سه مکمل در جیره می تواند باعث تغییر ترکیب شیر، بویژه کاهش درصد چربی شیر گوسفندی و تبدیل آن به غذای مناسبتری برای مصرف انسانی گردد.