مطالعه ایمونولوژیک آنتی ژن جدید لیشمانیا ماژور بعنوان واکسن در مقابل لیشمانیازیس در موشهای مقاوم و حساس

هدف از این مطالعه تهیه فرمول جدیدی از آنتی ‍ژن خام لیشمانیا ماژور و ارزیابی تاثیر آن بر سیستم ایمنی میباشد. از این رو پرومستیگوتهای لیشمانیا ماژور کشت داده شد و تعلیقی از آنها در سرم فیزیولوژی تهیه گردید. تعلیق حاصله در پنج ویال جداگانه تقسیم گردید. 1/. میلی لیتر از دوزهای مختلف آنتی ژن تهیه شده بصورت داخل جلدی در سه گروه در دو نوع موش آزمایشگاهی، موش های ناخالص و مقاوم(تیپ یک) و موش حساس Balb/c (تیپ دو) در سه گروه تزریقی با آنتی ژن همراه با دوز یادآور(گروه یک) آنتی ژن همراه با ب-ث- ژ (گروه دو) آنتی ژن همراه با دوز یادآور و ب-ث-‍ ژ (گروه سه)و گروه های پنج (ب ث- ژ) وگروه شش (مایع تعلیق ب-ث ژ) تزریق گردیدند وگروه چهار بعنوان کنترل نرمال در نظر گرفته شد. در تمامی گروه ها حساسیت تاخیری پوستی و قطر و تعداد فولیکولهای پولپ سفید طحال اندازه گیری شد. هیچ اختلاف معنی داری در گروه های چهار و پنج و شش در تست پوستی و اندازه قطر و تعداد فولیکولهای پولپ سفید طحال مشاهده نشد. اما اختلاف معنی داری از این نظر در سه گروه یک و دو و سه مشاهده گردید در این مطالعه بدون توجه به تیپ موش های مورد آزمایش و گروه های تزریق شده با آنتی ژن- دوزهای 1/0 میلی لیتر /μ 100 و 200 بالاترین واکنش تست پوستی تاخیری با لیشمانین و پایین ترین افزایش اندازه های پولپ سفید را داشته اند. همچنین بهترین گروه تزریق، گروه یک (آنتی ژن به همراه دوز یادآور) و حساسترین موش به آنتی ژن تزریق شده موش حساس Balb/c بود.