بررسی فراوانی آنزیم β-لاکتاماز و الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی در باکتری های پاتوژن جداسازی شده از سطوح کم تماس و پرتماس بیمارستان الزهرای اصفهان

سطوح بیمارستان منابع بالقوه ای جهت حفظ و نگهداری باکتری های بیماریزا محسوب می شوند به طوریکه کاهش باکتری ها در سطوح بیمارستان منجر به اختلال در زنجیره عفونت و کنترل عفونتهای بیمارستانی می گردد. آنتی بیوتیک های خانواده β-لاکتام از اهمیت ویژه ای در درمان بیماری ها برخوردار هستند. شیوع β-لاکتاماز در باکتری های بیماریزا منجر به اختلال در روند درمان می گردد. این پژوهش با هدف بررسی شیوع آنزیم β-لاکتاماز و الگوی آنتی بیوگرام در باکتری های بیماریزای جداسازی شده از سطوح بیمارستان صورت گرفته است.
این مطالعه تجربی در سالهای 1386-1384 در بیمارستان فوق تخصصی الزهرا در اصفهان روی 194 باکتری جداسازی شده از سطوح مختلف انجام گرفت. نمونه ها با استفاده از سوآب و محیط NB (Nutrient Broth) از سطوح کم تماس و پرتماس جمع آوری گردیدند. شناسایی باکتری ها بر اساس روش های میکروبیولوژیک، بررسی تولید β-لاکتاماز با روش اسیدومتریک و بررسی الگوی آنتی بیوگرام با روش کربی بائر انجام گرفت.
از 194 باکتری جداسازی شده از سطوح بیمارستان، گونه های استافیلوکوکوس 55%، باسیلوس 3/26%، اعضاء خانواده انتروباکتریاسه 8/9%، گونه های پسودوموناس 9/3%، سایر باسیل های گرم منفی 5/4% و گونه های استرپتوکوکوس 5/0% را به خود اختصاص دادند و 5/61% از باکتری های مورد بررسی مولد آنزیم β-لاکتاماز بودند. بر اساس نتایج آنتی بیوگرام به ترتیب بیشترین و کمترین مقاومت باکتری های مورد بررسی در برابر آنتی بیوتیک های پنی سیلین و جنتامایسین بود.
شیوع گسترده آنزیم β-لاکتاماز در باکتری های مورد بررسی به دلیل وفور پراکندگی باکتری ها در سطوح بیمارستان و در نتیجه تسهیل انتشار ژن های مقاومت در برابر آنتی بیوتیک ها در باکتری ها است. ارتقاء کیفی مواد ضدعفونی کننده در بیمارستانها و کنترل تردد افراد، منجر به کنترل عفونتهای بیمارستانی مقاوم در برابر آنتی بیوتیک ها می گردد.