رویکرد اشراقی ابن سینا در هستی شناسی

نوشتار حاضر تلاش دارد تا برخلاف ذهنیت غالب درباره ابن سینا رویکرد نوینی از تفکرات وی راطرح کند و آن را به اثبات برساند. طبق این رویکرد، ابن سینا علاوه بر تفکر استدلالی از تفکرعرفانی و اشراقی نیز بهره مند است؛ اما تفکر اشراقی وی در زیر تار و پود استدلال های تعلیمی ومکتب بحثی سینوی پنهان مانده است. گفتنی است که رسالت نوشتار حاضر واگشایی این تجربهحضوری و ذوقی است، تجربه ای که می توان از آن تعبیر به «عرفان عقلی» کرد. بنابه این رویکرد،رساله های اشراقی ابن سینا و همین طور نمط های سه گانه اشارات وی همگی ساختار، رویکرد، وهدف واحدی دارند. افزون بر این، کلیت فلسفه ابن سینا نیز دارای نظامی واحد و ساختاری یگانهاست و رساله های اشراقی و نیز سه فصل پایانی اشارات، در حاشیه تفکر این فیلسوف قرار ندارند؛بلکه در متن نظام فلسفی و تفکر او، همراه با دیگر مکتوبات وی، هدف واحدی را دنبال می کنند. براین اساس، هستی شناسی ابن سینا تفاوتی آشکار با هستی شناسی ارسطو دارد.