بررسی ارتباط عوامل شغلی و دموگرافیک با شدت وریدهای واریسی اندام تحتانی پرستاران بیمارستانهای شهر آمل

واریس اندام تحتانی یکی از شایعترین آسیب هایی است که در نتیجه فعالیت های شغلی سخت ایجاد و به مرور زمان بر شدت آن افزوده می شود. این آسیب ها می توانند هزینه های زیادی را به فرد و جامعه تحمیل کنند. لذا این مطالعه به منظور بررسی ارتباط عوامل شغلی و دموگرافیک با شدت واریس اندام تحتانی در پرستاران بیمارستان های آمل انجام شده است.

این مطالعه بروش توصیفی-مقطعی بروی 203 پرستار شاغل در بیمارستان های شهر آمل انجام شد. ابزار گرد آوری اطلاعات پرسشنامه ای بود که از طریق مصاحبه و معاینه فیزیکی بر اساس فرم بازنگری استاندارد CEAP تکمیل گردید.

145 نفر از واحدهای مورد پژوهش زن و 9/73% از پرستاران مبتلا به ورید های واریسی با شدت های متفاوت بودند (77- 65: CI 95). ارتباط معنی داری بین جنس مونث، سن، BM I (21/1 OR =)، انجام ورزش منظم(31/0 OR =)، سابقه خانوادگی، وزن و از میان عوامل شغلی، ساعات اضافه کار(01/1 OR =)، سابقه کار، ایستادن سرپا(3/2 OR =) و نشستن در بخش با شدت ورید های واریسی پا وجود داشت.

با توجه به ابتلا تعداد زیادی از پرستاران این مطالعه به واریس اندام تحتانی با شدت های متفاوت و تاثیر بسیاری از عوامل شغلی و دموگرافیک، به نظر می رسد آموزش های لازم به منظور کاهش از کار افتادگی و صرف هزینه های درمانی در جهت تعدیل عوامل خطر و پیشگیری از ایجاد واریس و تشدید آن ضروری باشد.