لوکالیزاسیون پروتئین هم اکسیژناز دردیواره راه هوایی مصدومین با گاز خردل

سولفورموستارد (SM) به عنوان یک عامل شیمیایی جنگی شناخته شده و مکررا «توسط رژیم بعثی عراق علیه ایران مورد استفاده قرارگرفت. در حال حاضر بیش از 40000 مصدوم شیمیایی به جا مانده از جنگ تحمیلی از ضایعات ریوی ناشی از گاز خردل رنج می برند. این ترکیب سبب تولید رادیکال های آزاد اکسیژن می شود که فعال شدن مولکول های التهابی را به دنبال دارد. یکی از پروتئین های بسیار مهم که اث رات مضر رادیکال های آزاد را کاهش می دهد مولکول هم اکسیژناز (HO) است که در بسیاری از عملکردهای سلولی دخالت دارند و مهمترین ویژگی شان نقش آن ها به عنوان متعادل کننده استرس های اکسیداتیوی در سیستم تنفسی می باشد.

12 نمونه بیوپسی راه هوایی (8 نمونه شیمیایی و 4 نمونه کنترل) پس از تثبیت در پارافرمالدئید برش های 20میکرونی توسط کرایواستات تهیه گردید. میزان حضور مولکول HO1، یکی از پلی مورفیسم های HO با روش ایمونوهیستوشیمی در نمونه های جانبازان شیمیایی و کنترل بررسی و مورد مقایسه قرار رفتند.

در مقایسه با بیان پایه مولکول HO در دیواره راه هوایی نمونه های کنترل، عکس العمل نمونه های شیمیایی نسبت به آنتی بادی هم اکسیژناز در اپی تلیوم دیواره را هوایی منفی است.

با توجه به این که مولکول HO نقش مهمی را در حفاظت سلول بر علیه استرس های اکسیداتیو از جمله مسمومیت با سولفور موستارد بازی می کنند. پس می توان نتیجه گیری کرد که عدم حضور این عامل محافظت کننده ممکن است دلیلی برای مزمن شدن و تداوم بیماری مزمن انسدادی ریوی در جانبازان شیمیایی باشد.