تاثیر مکمل های آنتی اکسیدانی بر فشار اکسایشی و آسیب عضلانی به دنبال یک دوره تمرین سنگین در دختران نوجوان شناگر

گونه های واکنش پذیر اکسیژن در پاسخ به ورزش های شدید و طولانی مدت، مثل دوره های شدید تمرینات شنا تولید می شود که آسیب سلولی را به دنبال دارد. به نظر می رسد که استفاده از مکمل های آنتی اکسیدانی از فشار اکسایشی ناشی از این گونه تمرینات می کاهد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر مکمل های آنتی اکسیدانی بر فشار اکسایشی و شاخص های آسیب عضلانی پس از یک دوره تمرینات سنگین شنا در دختران شناگر نخبه بود. ژافراد و آزمودنی های تحقیق حاضر را 24 شناگر دختر نخبه (سن 22/1±93/12 سال، وزن 39/10±80/45 کیلوگرم، قد 93/12±07/153 سانتی متر) تشکیل دادند که عضو تیم های باشگاهی کرج و تهران بودند. آنها داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (مکمل) و گروه کنترل (دارونما) تقسیم شدند. هر دو گروه در برنامه تمرین شدید شنا به مدت یک ماه شرکت کردند (3 بار در هفته به مدت 4 هفته) و در هر جلسه در حدود 5/3 تا 4 کیلومتر شنا کردند. نمونه گیری خون قبل و پس از دوره تمرین جهت ارزیابی شاخص های آسیب عضلانی (کراتین کیناز، آسپارتات آمینوترانسفراز، میوگلوبین، لاکتات دهیدروژناز) و مالون دی آلدئید (MDA) صورت گرفت. رکورد 100 متر شنای کرال سینه قبل و پس از دوره تمرین اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده های بین گروهی از آزمون t مستقل و و برای داده های درون گروهی از آزمون t وابسته استفاده شد.
نتایج تحقیق نشان داد که میزان برخی از شاخص های آسیب عضلانی مانند کراتین کیناز (CK) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) در گروه مکمل کاهش داشت (به ترتیب 011/0=p، 04/0=p). MDA نیز در این گروه کاهش یافت؛ اما معنی دار نبود. در مقایسه بین گروهی، فقط CK تغییر معنی دار داشت (021/0=p). عملکرد شناگران (بین گروهی و درون گروهی) نیز تغییر معنی داری نداشت.
مجموع نتایج تحقیق حاضر نشان داد که ROS در ایجاد آسیب عضلانی ناشی از ورزش مؤثر است و مصرف مکمل های آنتی اکسیدانی در کاهش این آسیب نقش مؤثریی دارد.