روایت شناسی نشانه ها در «افسانه» نیما
نویسنده:
چکیده:
از شکل گیری نشانه شناسی چند دهه ای بیش نمی گذرد. این دانش دارای ظرفیت های فراوانی برای خوانش و نقد آثار ادبی است و اگر به مباحث نقد و تحلیل ادبیات نزدیک شود؛ امکانات علمی دقیق تری، از آنچه تاکنون به عنوان نقد ادبی شناخته شده است، در اختیار منتقدان قرار می دهد. نشانه شناسی، نشانه ها و رمزگان را در چارچوب هایی مشخص و متمایز طبقه بندی می کند و این طبقه بندی، ماده خام اولیه ای برای نقد ساختاری متون ادبی خواهد بود. «افسانه»ی نیمایوشیج، اگرچه اولین شعر غیرسنتی ایران نیست و اگرچه تا رسیدن به قالب اصلی شعر نیمایی هنوز فاصله زیادی دارد، به دلیل پاره ای نوآوری ها؛ بخصوص نوآوری های محتوایی، اغلب به عنوان اولین شعر نو فارسی تلقی می شود. افسانه در واقع، یکی از نخستین شعرهای روایی نیما است که از دو روایت کامل و تعدادی پاره روایت تشکیل شده است. در این تحقیق، جنبه های روایی این منظومه مورد بررسی قرار می گیرد. ابتدا دو روایت اصلی نشانه شناسی می شوند؛ یعنی نوع نشانه ها و رمزگان موجود در آن دو روایت مورد شناسایی و تحلیل قرار می گیرد و سپس با استناد به این تفکیک، میزان فراوانی و نوع عملکرد آن ها، وضعیت روایی شعر تحلیل می شود.
کلیدواژگان:
نشانه شناسی ، نشانه ، رمزگان ، نقد ساختاری ، روایت ، پاره روایت
زبان:
فارسی
در صفحه:
109
لینک کوتاه:
https://www.magiran.com/p776855
مقالات دیگری از این نویسنده (گان)
-
نقد جامعه شناختی رمان موش ها و آدم ها جان اشتاین بک بر اساس نظریه بازتاب واقعیت جورج لوکاچ
هانیه حاجی تبار، *، حسینعلی قبادی
پژوهشنامه مکتب های ادبی، پاییز 1403 -
واکاوی بن مایه های اجتماعی در رمان های «شریک جرم» جعفر مدرس صادقی و «در نبردی مشکوک» جان اشتاین بک
هانیه حاجی تبار، *
نشریه پژوهش های ادبیات تطبیقی، بهار 1403