ماکروپرولاکتین؛ علت شایع تشخیص نابجای هیپرپرولاکتنیا

ماکروپرولاکتین دلیل مهم تشخیص های نابجا، بررسی های پاراکلینیک غیر ضروری و درمان غیر متناسب بیماران دارای هیپرپرولاکتینمی است. شیوع این مشکل به دلیل مشکلات تکنیکی در تشخیص آن به نحوه روشنی مشخص نشده است. اکثر آزمایشگاه ها و متخصصین علوم آزمایشگاهی و بالینی از تداخلات ماکروپرولاکتین در سنجش پرولاکتین آگاه نیستند.

بررسی متون از طریق جستجو در وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا (http://www.ncbl.nlm.nih.gov)، آرشیو دیجیتالی علوم زیستی متعلق به کتابخانه ملی پزشکی آمریکا (http://www.pubmedcentral.nih.gov/) و همچنین کتب و مجلات علمی مرتبط انجام شد.

ماکروپرولاکتینمی، ایزوفرم غیر فعال زیستی پرولاکتین است که معمولا از ترکیب مونومرهای پرولاکتین و یک مولکول IgG تشکیل شده است و دارای دوره طولانی پاک شدن از خون همانند ایمونوگلوبولینها است. این ایزوفرم از نظر کلینیکی، غیر واکنشگر است؛ اما با سنجش های ایمونولوژیک برای اندازه گیری پرولاکتین تداخل می یابد.

افزایش آگاهی و شناخت متخصصین علوم بالینی و آزمایشگاهی از پیشرفت های اخیر در تشخیص و پاتوفیزیولوژی ماکروپرولاکتینمی برای بهبود مراقبت از بیماران مبتلا به هیپرپرولاکتینمی ضروری می باشد.