کرامت انسانی؛ لغزش ها

کرامت انسانی از برجسته ترین موضوع های بررسی شده در همه ی زیر گروه های علوم انسانی است. همه گیر بودن و گستردگی جستارها در این باره، آن را مساله ای سهل و ممتنع نموده است. به رغم کشش فراوان اندیشمندان به آن، کم تر به درستی بدان پرداخته شده و گرفتاری های فراوانی در پژوهش های آن دیده می شود. شاید نتایج گوناگون و گاه متناقض در این باره، دستاورد نبود یک شیوه ی همه پذیر در پژوهش کرامت باشد. بیش تر پژوهشگران تلاش نموده اند تا باورها یا دریافت های خود در این باره را سامانمند سازند؛ ولی کم تر کوشیده شده است تا بنیادهای فکری و دغدغه های اندیشمندان دیگر واکاوی و برآورده گردیده؛ یا به پاسخی اقناعی و خردپذیر در آن زمینه دست یابند. با نگاه به برجستگی این جستار و جایگاه زیرساختی آن در دیگر تصمیم سازی ها، این نگاره تلاش بر آن دارد تا برخلاف رایج، گامی پس نهد و پژوهشگران را پیش از پرداختن به این موضوع و با چشم پوشی از رسیدن به هر نتیجه، به نکاتی چند در راهبرد جست وجو و لغزشگاه ها و لغزش ها در پژوهش آن یادآوری نماید. از برترین این نکته ها می توان به ضرورت پرداختن به موضوع با برهان های عقلی پیش دینی و دوری از برداشت های احساس محور، ضرورت رسیدن به یک باور جهان شمول، دقت در تعاریف کرامت و به ویژه انسان و سستی های آن ها، دستاوری گونه ی بودن کرامت و ملاک آن و تمایز جایگاه بود و نمود در تعیین مصادیق نام برد.