بررسی خصوصیات بالینی و اپیدمیولوژیک صد بیمار مبتلا به استئوسارکوم استخوان در یک دوره 10 ساله

استئوسارکوم از جمله بدخیمی های اولیه استخوان می باشد که در غالب موارد در استخوان های دراز و غالبا در بالغین جوان رخ می دهد. رویکرد درمانی به این تومور شامل تلفیقی از جراحی و شیمی درمانی است. متاسفانه در مورد علائم اولیه این بیماری و گروه در معرض خطر آن اطلاعات درستی در دست نیست. بنابراین در این مطالعه به بررسی خصوصیات اپیدمیولوژیک، بالینی و آزمایشگاهی استئوسارکوم پرداخته است.
در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 100 مورد بیمار مبتلا به استئوسارکوم در سنین مختلف ارجاعی از شهرستان های استان خراسان به بیمارستان های دانشگاهی شهر مشهد مورد بررسی قرار گرفته و داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS. 11.5 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
بیماران از 69 مرد و 29 زن تشکیل شده و میانگین سنی آنان 04/7±6/17 سال بود. شایع ترین محل های بروز استئوسارکوم به ترتیب فمور (46 درصد) و (41 درصد) تیبیا بودند. شایع ترین شکایات عبارت بودند از دردهای استخوانی (56 مورد)، تورم (18 مورد) و شکستگی های پاتولوژیک (11 مورد).
استئوسارکوم را در جامعه مورد مطالعه می توان به عنوان بدخیمی مردان جوان در اطراف مفصل زانو شناخت که معمولا با درد خود را نشان می دهد.