اثر تاریخ کاشت و علف های هرز بر عملکرد سه رقم عدس (Lens culinaris Med.) در شرایط دیم خرم آباد

تاثیر تاریخ کاشت و تداخل علف های هرز بر صفات مهم زراعی ارقام عدس در شرایط دیم شهرستان خرم آباد طی سال زراعی 85-1384 مورد بررسی قرار گرفت. آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل تاریخ کاشت در سه سطح (پاییزه، زمستانه و بهاره)، رقم عدس در سه سطح (گچساران، فیلیپ و توده محلی لرستان) و رقابت علف های هرز در دو سطح (وجین و تداخل علف های هرز) بودند. تولید زیست توده عدس در کشت پاییزه به ترتیب 6/21 و 8/155 درصد بیشتر از کشت های زمستانه و بهاره بود. کنترل علف های هرز سبب افزایش 7/34 درصد تولید زیست توده عدس شد. حداکثر عملکرد دانه عدس (1486 کیلوگرم در هکتار) از کشت پاییزه به دست آمد که به-طور معنی داری بیشتر از کشت های زمستانه و بهاره بود. عملکرد دانه کشت پاییزه 0/28 و 6/297 درصد بیشتر از کشت های زمستانه و بهاره بود. عملکرد ارقام گچساران و فیلیپ به طور معنی داری بیشتر از توده محلی لرستان بود. وجین علف های هرز سبب افزایش 7/46 درصد عملکرد عدس شد. افزایش عملکرد ناشی از وجین علف های هرز در کشت های پاییزه، زمستانه و بهاره به ترتیب 4/48، 3/50 و 1/30 درصد بود. کاهش عملکرد دانه ناشی از تداخل علف های هرز برای ارقام گچساران و فیلیپ به ترتیب 7/54 و 6/47 درصد بود، در حالی که عملکرد دانه توده محلی لرستان در شرایط حضور و کنترل علف های هرز تفاوت معنی داری نداشت. بیش ترین عملکرد عدس (2394 کیلوگرم در هکتار) به کشت پاییزه رقم گچساران در شرایط کنترل علف های هرز و کم ترین عملکرد به کشت بهاره توده محلی لرستان در شرایط عدم کنترل علف های هرز مربوط بود. براساس نتایج این پژوهش کشت پاییزه و زمستانه ارقام گچساران و فیلیپ برای شهرستان خرم آباد و مناطق با شرایط آب و هوایی مشابه قابل توصیه است. وجین علف های هرز برای ممانعت از کاهش عملکرد عدس ضروری است.