مداخلات جراحی و غیرجراحی کیست های اراکنوئید تجربه بیمارستانی با32 مورد و مرور متون

به واسطه دانش محدود درباره مکانیسم های پاتوفیزیولوژیک و سیر طبیعی کیست های اراکنوئید اندیکاسیون های جراحی و مداخله غیر جراحی در مورد این ضایعات مورد اختلاف نظر می باشد. البته آنچه که اخیرا مورد توجه فراوان قرار گرفته روش اندوسکوپیک برای درمان این ضایعات است. در این مطالعه ما بصورت گذشته نگر32 مورد کیست اراکنوئید را که در مدت پنج سال در بخش جراحی اعصاب تحت درمان قرار گرفته اند را مورد بررسی قرار دادیم. کیست های اراکنوئید سوپراتنتوریال 22 مورد (69 درصد) و کیست های اراکنوئید اینفراتنتوریال10 مورد (31درصد) را تشکیل می دادند. همی پارزی در 37درصد بیماران، افزایش فشار داخل جمجمه در 31درصد، تشنج در 31درصد، ماکروسفالی در 19درصد، سردرد ایزوله در 6درصد، اختلال رشد در 6درصد و کیست اراکنوئید بدون علامت در 12درصد مشاهده شد. 24 بیمار (75درصد) تحت عمل جراحی قرار گرفتند، رزکسیون کیست10 موردو شانت کیست به صفاق14 موردبوده است. مابقی بیماران (8مورد) هم تحت درمان کونزرواتیوقرار گرفتند به این صورت که به طور منظم کنترل بالینی و بررسی رادیولوژیک در مورد آن ها انجام گرفته است. میانگین دوره پیگیری (فالواپ) بیماران 25 ماه (4 تا 38 ماه) بوده است. پیش آگهی خوب در 75درصد (18مورد) مشاهده شد و در 25درصد (6 مورد) تغییری مشاهده نشد.
با عمل جراحی رزکسیون کیست، شش مورد از کیست ها از نظر اندازه کوچک شدند و دو مورد هم به صورت کامل ناپدید گردید و با انجام شانت 10 مورد از کیست ها بهبود یافتند. عمل جراحی کیست های اراکنوئید علامت دار نتایج خوبی به همراه داشته است