تاثیر مقدار کود نیتروژن برعملکرد کمی و کیفی علوفه ذرت، ارزن مرواریدی و سورگوم در نظام کشت دوگانه

به منظور مقایسه سه گیاه علوفه ای سورگوم، ذرت و ارزن مرواریدی برای تولید علوفه سبز در کشت دوم، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه تربیت مدرس در سال 1385 انجام شد. آزمایش به صورت طرح کرت های یکبار خرد شده بر پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. در این تحقیق ذرت (رقم هیبرید سینگل کراس 704)، ارزن مرواریدی (رقم نوتریفید) و سورگوم علوفه ای (رقم اسپیدفید) به عنوان عامل اصلی و مقدار کود نیتروژن در سه سطح (100، 200 و 300 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار از منبع اوره) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج حاکی از پاسخ مثبت هر سه گیاه مورد بررسی نسبت به افزایش کود نیتروژن بود. به طوری که ارزن با دریافت 300 کیلوگرم نیتروژن در هکتار بالاترین میزان علوفه تر (8/85 تن در هکتار، 3/20 درصد بیشتر از سورگوم و 9/30 درصد بیشتر از ذرت) را تولید نمود. از آن جا که مصرف نیتروژن بیش از 200 کیلوگرم در هکتار، نسبت برگ به ساقه و در نتیجه خوشخوراکی علوفه هر سه گیاه را کاهش می دهد، از اینرو در راستای کاهش مصرف نهاده های شیمیایی، کاربرد 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار در کشت تابستانه این گیاهان در این منطقه کافی می باشد. فزونی علوفه سبز ارزن و سورگوم نسبت به ذرت در این سطح کودی به ترتیب 10 و 12 درصد بود. ارزن و سورگوم در این سطح کودی به ترتیب 4/72 و 5/73 تن در هکتار علوفه سبز و 8/13 و 9/22 تن در هکتار ماده خشک تولید نمودند؛ در نهایت با توجه به برتری های کلی سورگوم و ارزن نسبت به ذرت به ویژه از لحاظ تحمل شرایط نامساعد مانند کم آبی و حاصلخیزی ضعیف خاک به نظر می رسد در این گونه موارد جایگزینی ذرت با سورگوم و ارزن گزینه مناسبی باشد. علاوه بر این تصمیم گیری در مورد توصیه زراعت سورگوم یا ارزن در منطقه نیازمند اطلاعات بیشتری درباره صفات کیفی این دو منبع علوفه ای و ارزیابی شاخص های تغذیه دام از قبیل ارزش رجحانی و مصرف اختیاری علوفه به روش in vivo می باشد.