الگوی فعالیت فیزیکی در نوجوانان دختر شهر اصفهان و عوامل مؤثر بر آن

توسعه فن آوری در جوامع پیشرفته سبک زندگی را به سمت بی تحرکی و افزایش بیماری های غیر واگیر سوق داده است. شناخت عوامل مؤثر بر الگوی فعالیت فیزیکی در بین نوجوانان، برای تغییر الگوی فعالیت فیزیکی ارزشمند است. مطالعه به منظور تعیین ارتباط بین الگوی فعالیت فیزیکی نوجوانان دختر با الگوی فعالیت فیزیکی مادر و نگرش وی انجام شد.
این مطالعه مقطعی در سال 1388 در شهر اصفهان بر روی 226 دختر نوجوان (11تا 18 ساله) انجام شد. نمونه گیری به روش خوشه ایی و ابزار گرد آوری داده ها، پرسشنامه بود. پرسش نامه شامل مشخصات جمعیتی، پرسش نامه طبقه بندی شده فعالیت فیزیکی اختصاصی نوجوانان و پرسشنامه الگوی فعالیت جسمی مادر و نگرش وی نسبت به فعالیت جسمانی بود که توسط نوجوان و مادر وی تکمیل می شد. داده ها با آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و مجذور کای تحلیل شدند.
از 226 دختر نوجوان مورد مطالعه %50 حداقل 07/2 ساعت فعالیت بدنی متوسط تا شدید و %5/26 سبک زندگی بی تحرک داشتند. حدود %9/34 نوجوانان بیش از 30 دقیقه در روز تمرین بدنی انجام می دادند. ارتباط معنی دار آماری بین سبک فعالیت فیزیکی نوجوانان با سبک فعالیت فیزیکی و تمرین بدنی منظم مادر آنها دیده شد (05/0p<). همچنین ارتباط بین تمرین بدنی منظم نوجوان و تمرین بدنی مادر معنی دار بود (05/0p<). بین نگرش و سطح تحصیلات مادر با سطح فعالیت فیزیکی نوجوان ارتباط معنی دار وجود داشت (05/0p<)؛ اما بین سطح تحصیلات مادر و انجام تمرین بدنی منظم توسط وی ارتباط دیده نشد.
با توجه به میزان کم تحرک در بین نوجوانان دختر و ارتباط مستقیم آن با الگوی فعالیت فیزیکی، نگرش و سطح سواد مادر، پیشنهاد می شود قسمتی از آموزشها برای افزایش فعالیت فیزیکی نوجوانان بر روی مادران آنها متمرکز شود.