میزان بقای بیماران مبتلا به آدنوکارسینومای معده در شهر یزد

سرطان معده یکی از شایع ترین سرطان ها در ایران و از مهم ترین علل مرگ ناشی از سرطان است. با وجود پیشرفت های درمانی این بیماری همچنان موجب میزان بالایی از مرگ و میر می شود و در مورد نحوه درمان بیماران بحث های گسترده ای در دنیا وجود دارد. این مطالعه با هدف بررسی فاکتورهای موثر در پیش آگهی و میزان بقا و تاثیر درمان ها در میزان بقای بیماران مبتلا به آدنوکارسینومای معده انجام شد.
این مطالعه تحلیلی و از نوع گزارش موارد روی 47 بیمار مبتلا به آدنوکارسینومای معده و یا کاردیا مراجعه کننده به مرکز پرتودرمانی شهید رمضان زاده یزد در سال های 1383 تا 1388 که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، انجام شد. اطلاعات مورد نیاز از پرونده بیماران استخراج و پیگیری بیماران با تماس تلفنی انجام شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS 13 و منحنی کاپلان مایر استفاده شد.
بقای دوساله بیماران 50% و بقای سه ساله حدود 30% و میانگین بقا 29.9 ماه و میانگین بقا بدون بیماری 12.95 ماه بود. بقا ارتباط معنی داری با مرحله بیماری (0.046=p) و درمان انجام شده (0.027=p) و حاشیه جراحی داشت. بهترین بقا از آن بیمارانی بود که ترکیبی از جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی دریافت کرده بودند. بقا با نوع آدنوکارسینوم، محل تومور و درجه تومور و نوع رژیم شیمی درمانی ارتباط نداشت.
سن، جنس، نوع جراحی انجام شده، محل تومور، درجه تومور و نوع شیمی درمانی بر بقا موثر نیستند. مرحله بیماری، نوع درمان انجام شده و حاشیه جراحی بر بقای بیماران موثرند. به نظر می رسد ترکیبی از جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی بیشترین تاثیر را بر بقای بیماران بگذارد.