فون و بیولوژی پشه خاکی (Diptera: Psychodidae) در شهرستان جاسک، کانون لیشمانیوز پوستی در استان هرمزگان، 1378

بیماری سالک در سالیان اخیر همواره در حال گسترش در کشورمان بوده است. شهرستان جاسک در شرق استان هرمزگان در چند سال گذشته بیشترین آمار بیماری را بخود اختصاص داده و از آنجا که تبیین هر گونه استراتژی کنترلی در بیماری های Vector-borne مستلزم آگاهی از فون و بیولوژی ناقلین است، این مطالعه برای اولین بار در این منطقه اجرا گردیده است.
در مطالعه ای توصیفی مقطعی طی سالهای 87-1386 فون و بیواکولوژی پشه خاکی ها در شهرستان جاسک مورد بررسی قرار گرفت. صید پشه خاکی ها با استفاده از تله های چسبان و تله های نوری CDC انجام و گونه ها بروش میکروسکپیک تشخیص و وفور و فعالیت ماهیانه آنها نیز مشخص گردید. نرخ پاریتی (درصد تخمگذاری کرده) پشه های ماده با تشریح و مشاهده غدد ضمیمه دستگاه تناسلی و تمایلات آنتروپوفیلیک دو گونه غالب آنها بروش سرولوژیک ELISA مورد بررسی قرار گرفته است.
در این تحقیق در مجموع 8123 عدد پشه خاکی صید شد که 52/57 درصد آنها نر و 49/42 درصد ماده بودند. هشت گونه پشه خاکی شامل سه گونه از جنس فلبوتوموس و پنج گونه سرژانتومیا بعنوان فون پشه خاکی های شهرستان تشخیص داده شد. گونه Phlebotomus major برای اولین بار در استان هرمزگان صید و شناسایی گردید. گونه های Ph. papatasi و Ph. salehi با 91/59 و 21/17 درصد بیشترین وفور را دارا بودند و هر دو گونه تمایلات اندوفیلیک نسبتا بالایی داشتند