سرواپیدمیولوژی کیست هیداتید در استان آذربایجان شرقی با روش الیزا در سال 1388

هیداتیدوز به عنوان یک زئونوز انگلی در ایران همانند بسیاری از کشورهای دنیا آندمیک است، ولی اطلاعات جامع در مورد میزان واقعی شیوع آلودگی در بیشتر مناطق کشور اندک است. به لحاظ اهمیت موضوع و آگاهی از شیوع بیماری، این پژوهش با هدف بررسی سرواپیدمیولوژی هیداتیدوز در ساکنین استان آذربایجان شرقی با روش الیزا در سال 1388 طراحی و اجرا گردید.
پس از تکمیل پرسشنامه، نمونه خون 1500 نفر از اهالی شهرهای تبریز، مراغه، مرند، میانه، اهر، بناب، سراب و آذرشهر تهیه و جمع آوری شد. آنتی ژن مورد نیاز برای آزمایش از مایع کیست هیداتید ریوی و کبدی گوسفندان آلوده تهیه گردید. با استفاده از این آنتی ژن، همه نمونه های سرمی در رقت 1:400 با روش الیزا مورد آزمایش قرارگرفتند. غلظت مناسب آنتی ژن و رقت مطلوب سرم به روش تیتراسیون متقاطع تعیین گردید. داده ها با استفاده از آزمون های تی و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
در مجموع 19 نفر (28/1 درصد) با آزمون الیزا واکنش مثبت نشان دادند. از این افراد، 8 نفر (93/0 درصد) از جمعیت شهری و 11 نفر (8/1 درصد) از جمعیت روستایی بودند که از نظر درصد آلودگی بین جمعیت روستایی و شهری اختلاف معنی داری وجود نداشت. هم چنین 76/1 درصد زنان و 83/0 درصد مردان تحت مطالعه با این روش مثبت بودند که اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود داشت (001/0>P). بیشترین درصد آلودگی در گروه سنی 40-30 سال (66/1 درصد) مشاهده شد. اختلاف درصد آلودگی در این گروه سنی با گروه های سنی دیگر معنی دار بود (001/0>P). بیشترین آلودگی در افراد دارای شغل آزاد (8/2 درصد) و کمترین آلودگی در گروه شغلی محصل-دانشجو (4/0 درصد) دیده شد.
نتایج نشان دهنده شیوع قابل توجه آلودگی در جمعیت مورد مطالعه همانند سایر مناطق بررسی شده در کشور می باشد. با توجه به وفور آلودگی در گروه های سنی و شغلی مختلف، توجه به پیشگیری و کنترل بیماری به عنوان یکی از اولویت های بهداشتی منطقه ضرورت دارد. هم چنین انجام مطالعاتی در زمینه شناسایی منابع و راه های انتقال آلودگی پیشنهاد می گردد.