اثرات تجویز توام مرفین و نیکوتین بر روی وزن بدن، میزان دریافت غذا و پپتیدهای تنظیم کننده اشتها در موش صحرایی

مطالعات قبلی هم در انسان و هم در حیوانات نشان داده اند که تجویز نیکوتین سبب کاهش وزن و دریافت غذا می شود. از طرفی سیگار و تریاک به صورت سوء مصرف استفاده می شوند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات مصرف مزمن توام نیکوتین و مرفین بر روی میزان دریافت غذا، وزن بدن و بعضی از پپتیدهای تغذیه ای می باشد. تمامی آزمایش ها بر روی موش صحرایی نر نژاد ویستار انجام گرفته است. حیوانات به طور تصادفی در گروه های آزمایشی دریافت کننده غذای آزاد، غذای محدود، نیکوتین، مرفین، نیکوتین همراه با مرفین قرار گرفتند. سولفات مرفین (20 میلی گرم بر کیلوگرم برای 14 روز به صورت زیر جلدی) و نیکوتین (4 میلی گرم بر کیلوگرم برای 14 روز به صورت داخل صفاقی) به موش های صحرایی تزریق شد. سطوح سرمی NPY و لپتین به ترتیب توسط سنجش رادیو ایمنی و سنجش رسوب ایمنی اندازه گیری شدند. نتایج حاکی از آن بود که نیکوتین اثرات کاهش دهندگی شدیدتری نسبت به مرفین به تنهایی و یا مرفین و نیکوتین توام در میزان کل دریافت غذا داشت. علاوه بر این در گروه تجویز مزمن نیکوتین سبب کاهش معنی داری وزن در طول تحقیق شد ولی در گروه دریافت کننده مرفین تغییر وزن رخ نداد. میانگین وزن حیوانات در گروه مرفینی کمتر از گروهی بود که غذای آزاد داشتند. فقط در گروهی که نیکوتین تجویز شده بود کاهش معنی داری در غلظت سرمی NPY رخ داد. کاهش قابل ملاحظه ای در سطح سرمی لپتین در گروه های دریافت کننده دارو و غذای محدود نیز مشاهده شد. در نتیجه مرفین اثر کاهشی نیکوتین بر دریافت غذا را تعدیل می کند و به نظر می رسد بخشی از مکانیسم تعدیل اثرات نیکوتین توسط مرفین ناشی از جلوگیری از اثرات نیکوتین بر روی NPY بوده است.